Του Ηλία Σχορετσανίτη,
Οικονομολόγου, MSc,
Άνοιξη του 1995. Ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ επρόκειτο να παρακολουθήσω το βασικό μάθημα της «Διοίκησης Επιχειρήσεων Ι». Στο έδρανο των παραδόσεων ανεβαίνει ένας ελληνοαμερικάνος καθηγητής, ειδικά προσκεκλημένος για την πρεμιέρα, και μας λέγει σε άπταιστα αγγλικά: «Globalization! Live locally, think globally!», «Παγκοσμιοποίηση! Ζήστε τοπικά, σκεφθείτε παγκόσμια!». Με την ολοκλήρωση της ομιλίας του, το μήνυμα ήταν σαφές. Οι φιλόδοξοι γεμάτα όνειρα νεαροί φοιτητές και φοιτήτριες είχαν διαμορφώσει την άποψη ότι η παγκοσμιοποίηση είναι θετική, νομοτελειακή, απαραίτητη προς όφελος της οικονομίας των λαών, αλλά το κυριότερο πως εμείς θα ήμασταν οι στρατιώτες, αλλά και οι μελλοντικοί στρατηγοί της ασταμάτητης νέα οικονομικής τάξης πραγμάτων.
Μου πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια να συνειδητοποιήσω ότι οι τότε νεοσύλλεκτοι στρατιώτες είναι οι σημερινές ορδές οικονομολόγων, fund managers, capital asset managers, risk managers, equity managers, stock exchange brokers κλπ, ταγμένων στην προάσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, οι καλύτεροι των οποίων προορίζονται να φορέσουν τα γαλόνια των golden boys, που πολτοποιούν μέσα από την άνεση του γραφείου τους ανθρώπινες ζωές, αξιοπρέπειες, ηθικούς κώδικες και αξίες χιλιετηρίδων σε ένα εικονικό κόσμο από πολύπλοκα μαθηματικά και μοντέλα, που αγνοούν τον παράγοντα άνθρωπο και πολύ περισσότερο το Θεό. Το χρήμα είναι ο θεός. Γίναμε οι ασυνείδητοι Frankenstein ενός μελετημένου συστήματος προπαγάνδας από τη στιγμή που ο άνθρωπος έρχεται σε τούτο τον κόσμο. Το γεγονός ότι τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία αναγνωρίζουν την αξία των χρημάτων από το χρώμα και μόνον είναι τραγικό.
Προς επιβεβαίωση μάς το δήλωσε και ο Σιμόν Πέρεζ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην πατρίδα μας: «Πλέον δε διοικούν οι κυβερνήσεις, αλλά οι τράπεζες και το κεφάλαιο». Απλά έβαλε τίτλο σε μια ταινία που χρόνια τώρα παίζει ασταμάτητα στον εικονικό προβολέα του μυαλού μας. Η διάθεσή μας, το χαμόγελό μας, η προοπτική μας, η οικογενειακή μας γαλήνη, η προσήλωσή μας στην εργασία, οι παρέες μας, οι επιθυμίες μας, η συμπεριφορά μας, έχουν όλα έναν κοινό συντελεστή στην εξίσωση. Το χρήμα. Ας μην κρύβουμε την αλήθεια, μας άλωσε. Και αφού μας κατέκτησε ατομικά, τώρα υποκύπτουν και οι στρουθοκαμηλίζοντες κυβερνήσεις σαν ντόμινο. Την προηγούμενη εβδομάδα έκλαιγε ο κ. Χριστόφιας. Ξέρετε γιατί; Γιατί υπέταξε και αυτός το λαό του στην παγκοσμιοποίηση, χωρίς να μπορεί να κάμει κάτι, δέσμιος των δυνάμεων που συμπαρασύρουν και κονιορτοποιούν την αυτοδιάθεση των λαών.
Ειδικά εμείς οι έλληνες ΕΠΡΕΠΕ να γονατίσουμε. Με κέντρο τούτη την αιματοβαμμένη και άγια ελληνική γη γίνανε τέσσερις παγκοσμιοποιήσεις και σταμάτησαν πόσες άλλες, όπως του ειδωλολάτρη Ξέρξη και της άριας φυλής του Χίτλερ. Η πρώτη παγκοσμιοποίηση είναι αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ένωσε Ανατολή και Δύση και διέδωσε τον ελληνικό λόγο και πολιτισμό σε λαούς που ήταν εκατοντάδες χρόνια πίσω. Η δεύτερη παγκοσμιοποίηση έγινε με τον ερχομό του Ιησού Χριστού, όπου η Ελλάδα έγινε ο κύριος φορέας της χριστιανοσύνης, γι’ αυτό και τα Ευαγγέλια γραφτήκαν στην ελληνική. Ο «Απόστολος των Εθνών» Παύλος, ένας γνώστης της εβραϊκής θεολογίας, υποταγμένος στο ρωμαϊκό δίκαιο, διέδωσε την παγκόσμια δόξα του Χριστού βασιζόμενος στον ελληνικό λόγο που έσπειρε ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεν είναι απλά εντυπωσιακό, αλλά εμφάνιση της θεϊκής δύναμης: Για να γίνει η παγκοσμιοποίηση του καλού αρκεί ένας και μόνον άνθρωπος. Με επίκεντρο τον ελλαδικό χώρο συστάθηκε και η πρώτη αυτοκρατορία που διήρκησε πάνω από 1000 χρόνια. Το βυζάντιο αποτέλεσε φάρο φωτεινό για όλη την οικουμένη και πρότυπο παγκοσμιοποίησης μιας και ζούσαν σε αυτό διαφορετικοί λαοί, με έναν κοινό παρονομαστή: την ελληνική γλώσσα και την ορθοδοξία. Αυτοκράτορας μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άξιος, αρκεί να πληρούσε αυτές τις δύο προϋποθέσεις. Η τελευταία παγκοσμιοποίηση έγινε από την Ελλάδα, χωρίς την Ελλάδα. Είναι το κίνημα του διαφωτισμού που βασίστηκε πάνω στην κλασσική ελληνική παιδεία και πολιτισμό και έδωσε πνοή σε όλο το δυτικό και όχι μόνο κόσμο. Τα έργα του πνεύματος και του φωτός είναι παρακαταθήκες για όλη την ανθρωπότητα. Είναι κοινό κτήμα των λαών και των ηγετών τους. Είναι οι ρίζες που μεταφέρουν τους χυμούς της ύπαρξής μας. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο λόρδος Londonderry είχε πει ότι «η Ελλάς, για να καταστεί όσο γίνεται λιγότερο επικίνδυνη, πρέπει ο λαός της να γίνει μικρόψυχος σαν τους λαούς του Ινδοστάν». Μας θεωρούν επικίνδυνους αιώνες τώρα! Για λογαριασμό ποιανού εκτελούν αυτό το μεγάλο σχέδιο ευνοχισμού μας, που υπερβαίνει τη βιολογική ζωή ενός ανθρώπινου όντος; Υπενθυμίζω τη δήλωση του Κίσσινγκερ: «Ο λαός των Γραικών είναι ατίθασος και δύσκολος. Γι αυτό πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί».
Η σημερινή παγκοσμιοποίηση κόβει τις ζωοδότρες ρίζες της αληθείας και φτύνει τους χυμούς της. Γι’ αυτό στοχοποιήθηκε η Ελλάδα. Γιατί είναι ο οφθαλμός εις το σώμα της ανθρωπότητας. Είμαστε οι παγκοσμιοποιητές του πνεύματος! Όχι ότι είμαστε οι ίδιοι άξιοι, αλλά γιατί μάς έχει ορίσει ο ίδιος ο Χριστός (Ιωαν. 12, 20-23). Είμαστε επιφορτισμένοι να σηκώσουμε ταπεινά το σταυρό τού μαρτυρίου της ανθρωπότητας και αν χρειαστεί θα το πράξουμε για ακόμη μια φορά.
«Η άγνοια είναι η αιτία όλων των κακών στους ανθρώπους», έλεγε ο Πλάτωνας. Οι έλληνες αγνοούμε την ιστορική αλήθεια. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε καμία σχέση ούτε με τους αρχαίους (των οποίων τη γλώσσα ακόμη ομιλούμε), ούτε με την Ρωμαίων Πολιτεία που ονομάστηκε πολύ αργότερα Βυζάντιο, ούτε καν να εορτάζουμε πανηγυρικά την επανάσταση του 1821 και το «ΌΧΙ» του 1940. Και, όμως, δεν αντιδρούμε, δεχόμαστε άβουλα και δειλά το έτοιμο φαγητό που μας σερβίρουν από τα Μακντόλαντς της παγκόσμιας εξουσίας, τα τηλεοπτικά κανάλια. «Αρκεί να μη με πειράξουν άλλο. Αρκεί να μπορώ να επιβιώσω. Αρκεί να ζήσω». Δεν μας αναγνωρίζω πια! Δεν είμαστε αυτοί αδέλφια! «Όχι τα δένδρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει εμείς δεν προσκυνούμε», απάντησε ο Κολοκοτρώνης στον Ιμπραήμ. Αυτό είναι το πνεύμα που πρέπει να έχουμε. Όπως ανέφερε και η Ζακλίν ντε Ρομιγύ στην ομιλία της στην Πνύκα το 1995: «Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητά τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μην δέχονται την απόλυτη εξουσία». Και, όμως, αγαπητοί αναγνώστες γονατίσαμε. Γονατίσαμε μόνο και μόνο για να δείξει ο Θεός το ανάστημά Του όταν μας επιτρέψει να σηκωθούμε όρθιοι. Όταν η μετάνοιά μας είναι πραγματική.
Μέσα από αληθοφανείς προτάσεις και διαστρέβλωση των λέξεων και των εννοιών η παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου καταπίνει τους πάντες και τους μετατρέπει σε ψηφία ενός αστυνομικού κράτους. Η νέα πολιτική τάξη διαμορφώνεται πίσω από την κουρτίνα, στο σκοτάδι. Δε θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι η παρουσία του Χριστού έθετε ένα πολιτικό ζήτημα από την εποχή εκείνη. Ποιος θα εξουσιάζει τις καρδιές και τη ζωή των ανθρώπων. Με ποιο από τα δύο μοντέλα θα γίνει η παγκοσμιοποίηση: Του Χριστού ή του χρυσού. Η εποχή μας είναι εποχή ομολογίας και πρέπει να αποφασίσουμε πρακτικά στις καρδιές μας, στην καθημερινότητά μας, στην αντιμετώπιση του πλησίον σε ποιο στρατόπεδο ανήκουμε. Ποια παγκοσμιοποίηση επιλέγουμε. Της αλήθειας του Χριστού ή του σκότους του χρυσού.
Εμείς οι έλληνες είμαστε προνομιούχοι, αλλά και υπεύθυνοι έναντι των άλλων λαών. Είμαστε οι θεματοφύλακες της ανθρωπότητας, γιατί βρισκόμαστε ήδη στην κορυφή του Ολύμπου κοντά στο Θεό. Δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτε παραπάνω παρά να προστρέξουμε στις ρίζες μας. Οι αιώνιες και προαιώνιες αξίες και αρετές δεν επιδέχονται βελτίωσης και αλλαγής από καμία παγκοσμιοποίηση. Όταν το άριστο μεταβάλλεται γίνεται υποδεέστερο. Οι αρχαίοι, πρώτη των αρετών θεωρούσαν την ανδρεία. Έτσι και σήμερα, μέσα στο μικρόκοσμο που ζούμε, καλούμαστε να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, να είμαστε δίκαιοι, μακρόθυμοι και ελεήμονες και να παραμερίζουμε το συμφέρον μας για χάρη του συνόλου. Δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε ως πλάσματα, γιατί απλά δεν παίρνουμε τίποτε μαζί μας από αυτόν τον κόσμο, ενώ έχουμε τόσα που μας ενώνουν στα πλαίσια μιας δημιουργικής και δίκαιης κοινωνίας! Η εν Χριστώ ενότητα είναι το αντίδοτο στο δηλητήριο του ανταγωνιστικού και ατομικιστικού δυτικού πνεύματος που πότισαν στις φλέβες των νεοελλήνων! Έχουν οι ξένοι λέξεις όπως η «άμιλλα» και «φιλότιμο»; Ζούμε στο 2012 και δεν τις έχουν ενσωματώσει καν στο λεξιλόγιό τους γιατί απλά δεν τις γνώρισαν ως έννοιες! Από αυτό και μόνον επιβεβαιώνεται ότι δια της γνώσης της πραγματικής ελληνικής ιστορίας, δια της υιοθέτησης της γλώσσας και των αρετών, θα μπορέσουμε να σταθούμε κριτικά απέναντι στην παγκοσμιοποίηση του χρήματος και να αντιμετωπίσουμε με σωφροσύνη τις δυσκολίες που ανακύπτουν στην πορεία. Ο Γολγοθάς μας έχει δρόμο ακόμη και όλοι οφείλουμε να αντέξουμε με πίστη και δύναμη στο όνομα του Τριαδικού μας Θεού. Ακόμη και να σταυρωθούμε, αυτό θα γίνει για να αναστηθούμε. Για να αναστηθεί το ρωμαίικο!
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις,
εκεί που πάει να σκύψει,
με το σουγιά στο κόκκαλο,
με το λουρί στο σβέρκο,
νάτη πετιέται απο ξαρχής,
κι αντριεύει και θεριεύει,
και καμακώνει το θεριό,
με το καμάκι του ήλιου.
pentapostagma.gr