Θα πρέπει επιτέλους κι εμείς οι πολίτες, κάποια στιγμή να πάψουμε να προσφερόμαστε εύκολα ως οι μόνιμα «χρήσιμοι» ηλίθιοι. Ακόμα και ένας παντελώς άσχετος αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι η ανάπτυξη, όπως προσπαθεί να μας πείσει η ντόπια και ξένη ολιγαρχία, αλλά η ρευστότητα. Έχει στεγνώσει η αγορά από ρευστότητα. Όλοι οι επαγγελματίες είναι εδώ, όπως ήταν και πριν. Δεν πέθαναν. Είναι εδώ έτοιμοι με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Εκείνο που λείπει είναι οι πελάτες και πελάτες δεν υπάρχουν, επειδή δεν υπάρχει ρευστό.
Το πρόβλημα της ρευστότητας όμως έχει όνομα και λέγεται «ευρώ».
Από τη στιγμή που ένας λαός δεν ελέγχει το νόμισμά του, αλλά αυτό ελέγχεται από άλλους, απλά αυτός ο λαός δεν είναι ελεύθερος. Είναι δούλος. Ας ομολογήσουμε επιτέλους την αλήθεια που δεν μας λένε οι πολιτικοί, για να καταλάβουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει. Αυτό που ζούμε σήμερα και το χειρότερο που ακόμα δεν το έχουμε δει λέγεται δουλεία.
Όσοι ακόμα είναι αφελείς, δεν έχουν παρά να περιμένουν τους κάθε είδους οικονομικούς σωτήρες (Κινέζους, Ρώσους, Γερμανούς, Αμερικανούς κλ.π. καθώς και τους ντόπιους ποσοστάκηδες που ξεπουλούν τη χώρα τους έναντι ποσοστών στο φαγοπότι), να φέρουν ανάπτυξη.
Κάποιοι θα πουν πως η ρευστότητα θα έρθει όταν πρώτα έρθει η ανάπτυξη. Όμως, όση ανάπτυξη και να γίνει, έτσι όπως την εννοούν, όσα εργοστάσια και αν χτιστούν στην Ελλάδα (πότε;), από ξένα συμφέροντα, όσο και αν η χώρα μας γίνει ο παραγωγικός σκουπιδοτενεκές της Ευρώπης, εφόσον το νόμισμα θα εξακολουθεί να μην ελέγχεται από το λαό, ο λαός θα εξακολουθεί να είναι δούλος, εκείνων που ελέγχουν το νόμισμα.
Ήδη ο διοικητής της ΤτΕ μας είπε ότι το 2020 οι συντάξεις θα είναι πολύ χαμηλότερες από αυτές που είναι σήμερα και μας προέτρεψε να στραφούμε προς την ιδιωτική ασφάλιση. Οι Γερμανοί αναλυτές μας λένε ότι μετά το 2050 θα ξεκαθαρίσει τι θα έχει συμβεί στην Ελλάδα.
Εμείς θα πρέπει άραγε να περιμένουμε τόσο;
Πέτρος Χασάπης