Αν εξαιρέσουμε μερικούς ελάχιστους ανθρώπους, σαν το Γ. Κοντογιώργηή τον Γ. Οικονόμουκαι λίγους άλλους, κανείς δεν βγήκε να πει την αλήθεια στον λαό και την κοινωνία. Οτι δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Αλλά είναι πρόβλημα που έχει να κάνει με το πολίτευμα.
Αντίθετα μας εμφανίστηκαν πολλοί που μας φλόμωσαν στις οικονομικές αναλύσεις, στις στατιστικές, στα νούμερα και στα ποσοστά. Ξεφτέρια γίναμε. Φτάνει.
Αλλά κανείς, πέραν αυτών των ελαχίστων, δεν μας εξήγησε πόσο απλό είναι αυτό που μας συμβαίνει.
Το πολίτευμά μας, ανεξάρτητα του πως αυτο-αποκαλείται, είναι ολιγαρχία. Και δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με δημοκρατία. [Δεν είναι τα περίφημα "δημοκρατικά δικαιώματα" το κριτήριο για το αν είναι δημοκρατία το πολίτευμα. Τέτοια δικαιώματα έχουμε δει να παραχωρούν ακόμα και μοναρχίες στους υπηκόους τους.]
Οσο τις αποφάσεις τις παίρνουν ΛΙΓΟΙ, δεν έχουμε πολλές ελπίδες να φτιάξουν τα πράγματα.
Οσο δεν υπάρχουν θεσμοί στο πολίτευμα ώστε ο λαός, η κοινωνία, το εκλογικό σώμα, να διαμορφώνει προτάσεις και να τις κάνει νόμους, για ένα έστω μέρος των σοβαρών ζητημάτων, δεν έχουμε πολλές ελπίδες.
Το ολιγαρχικό μας πολίτευμα δεν έχει τέτοιους θεσμούς. Κι όμως ούτε τα κόμματα, ούτε ο τύπος, λαλίστατοι όλοι για άλλα κι άλλα, δεν βγήκαν να πουν την αλήθεια στον λαό.
Εμείς, οι πολλοί, ο λαός, μόνοι μας είμαστε. Μόνοι μας. Ούτε κόμματα υπάρχουν για το συμφέρον μας (και μην ακούτε τις αριστερές ή σοσιαλιστικές ολιγαρχικές κομματικές ηγεσίες), ούτε θεσμός για μας, ούτε τύπος, ούτε κάτι άλλο. Ούτε καν η εκκλησία δεν θα βγει να μιλήσει και να πει την αλήθεια για το πρόβλημά μας, οτι είναι το πολίτευμα.
Ολοι αυτοί, είτε είναι ανοιχτά εναντίον μας, είτε απλώς μας παραπληροφορούν για την ΜΙΑ και μοναδική αιτία του προβλήματός μας: πως εμείς, ο λαός, η κοινωνία, το εκλογικό σώμα, δεν έχουμε την παραμικρή πολιτική εξουσία.
Ο λαός θα συγύριζε την κατάσταση, οικονομικά, εθνικά και ποινικά, και θα άνοιγε τον δρόμο για το μέλλον, με τρία και μόνο δημοψηφίσματα.
Μα του κρατούν μυστικό την δύναμή του. Δεν του φανερώνουν καν τι είναι πολίτευμα. Δεν του φανερώνουν τι θα μπορούσε να κάνει ασκώντας την εξουσία του και την θέλησή του, ο ίδιος αυτοπροσώπως.
Θα προτιμήσουν να τον στείλουν να βαράει προσοχές σε κανέναν φύρερ, παρά να του εξηγήσουν τι είναι δημοκρατία και τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία, και πως θα μπορούσε να ασκήσει, με τόσα πια τεχνικά μέσα σήμερα, ο ίδιος ο λαός την εξουσία. Και τον έλεγχό της.
Είμαστε μόνοι μας λοιπόν. Μόνοι μας. Κι αν ποτέ τα καταφέρουμε, έστω και κάτι λίγο αν καταφέρουμε, μόνοι μας θα το κάνουμε. Με θεούς και δαίμονες όλους εναντίον μας. Οπως ακριβώς το περιέγραφε ο Ανώνυμος Ελληνας στην “Ελληνική Νομαρχία”το 1806, οτι μόνοι μας θα ελευθερωθούμε. Μόνοι μας έλεγε και ξανάλεγε. Μόνοι μας. Μην περιμένουμε βοήθεια από κανέναν.
Θραξ Αναρμόδιος