Συνολικά διεξήχθησαν 600 τέτοιες έρευνες σε 50 κλινικές, οι οποίες συνεχίσθηκαν έως την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, αποκαλύπτει το περιοδικό, επικαλούμενο έγγραφα του πρώην υπουργείου Υγείας της ΛΔΓ και του Γερμανικού Ινστιτούτου Φαρμάκων.
Από τα έγγραφα προκύπτει η επιβεβαίωση του θανάτου δύο ανθρώπων στο Ανατολικό Βερολίνο κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών του φαρμάκου Trental, για τη βελτίωση του κυκλοφορικού, που ανέπτυσσε η δυτικογερμανική εταιρεία Hoechst (η οποία αργότερα συγχωνεύθηκε με τη Sanofi), ή ακόμη άλλους δύο νεκρούς στο Μαγδεμβούργο κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμών ενός αντιυπερτασικού σκευάσματος της Sandoz, η οποία κατόπιν εξαγοράσθηκε από την ελβετική Novartis.
Πολλοί συχνά, οι άνθρωποι που δοκίμαζαν τα πειραματικά σκευάσματα δεν ήταν σε θέση να δώσουν συνειδητά την συγκατάθεσή τους για τις δοκιμές, όπως είναι η περίπτωση 30 μεγάλων σε ηλικία διανοητικά καθυστερημένων, στους οποίος δοκιμάσθηκε το ΕΡΟ έπειτα από παραγγελία δυτικογερμανικής εταιρείας στο βερολινέζικο νοσοκομείο της Πρόνοιας, ή των αλκοολικών σε κατάσταση τρομώδους παραληρήματος στα οποία χορηγούνταν το Nimopidin της Bayer για την βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο.
Τα δυτικά εργαστήρια προσέφεραν έως και 800.000 ανατολικογερμανικά μάρκα (περίπου 400.000 ευρώ) για κάθε τέτοια κλινική δοκιμή, σημειώνει ο αρθογράφος.
Ερωτηθείσες από το περιοδικό οι εταιρείες αυτές υπογράμμισαν πως αυτά τα γεγονότα αφορούν το απώτερο παρελθόν και σε γενικές γραμμές, οι κλινικές δοκιμές υπακούουν σε πολύ αυστηρά διαδικαστικά πρωτόκολλα ασφαλείας.
Από την πλευρά της η ομοσπονδία των ερευνητών φαρμακευτικών εταιρειών δεν βλέπει «προς στιγμήν να συντρέχει κάποιος λόγος για να διατυπώνονται υποψίες ότι υπήρξε κάτι παράτυπο».
pygmi.gr