Ὁ Ὀδυσσέας Ἀνδροῦτσος, παρέα μὲ τοὺς Σπύρο Κατσικογιάννη καὶ Χρῆστο Κοσμά, Σουλιώτη, φθάνουν στὸ χάνι. Ἕνα παλιόπραγμα, ὅπως τὸ χαρακτήρισαν.
Σὲ ἴσιωμα κτισμένο, ἀλλά, ἄν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι καπεταναῖοι τὸ ἔβλεπαν σὰν παγίδα, ὁ Ἀνδροῦτσος τὸ ἔβλεπε σὰν εὐκαιρία, διότι δὲν μποροῦσε κανένας ἐχθρὸς νὰ πλησιάσῃ δίχως νὰ τὸν ἀντιληφθῇ ὁ κλεισμένος.
Λίγες ἡμέρες πρὶν εἶχε γίνῃ ἡ μάχη τῆς Ἀλαμᾶνας μὲ τὸν Ἀθανάσιο Διάκο νὰ καταλήγῃ στὴν σούβλα τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη. Κάποια τμήματα τῆς ὁμάδος τοῦ Διάκου, παρέα μὲ τοὺς Δυοβουνιώτη, Πανουργιᾶ, Μποῦσγο συνετάχθησαν μαζὺ μὲ τὸν Ὀδυσσέα στὸ χάνι.
Ὁ Βρυώνης μαθαίνει πὼς ὁ Ἀνδροῦτσος ἔχει πιάσῃ τὸ χάνι καὶ χαίρεται, πιστεύοντας πὼς ἔφθασε ἔως ἐκεῖ γιὰ νὰ προσκυνήσῃ.
Μεγάλες στιγμὲς ξημερώνουν….
Ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες.
Τὸ λιοντάρι τῆς Ῥούμελης ἐπιβεβαιώνει τὸ ὄνομά του.
Φιλονόη.
φωτογραφία