Τον τελευταίο καιρό ακούγονται πάρα πολλές φωνές για την ανάκτηση της εθνικήςμας κυριαρχίας, για το δικαίωμά μας ως έθνος να ζούμε ανεξάρτητοι, για αντίσταση στην υποδούλωση κ.τ.τ. Μολαταύτα, θα πρέπει να αντιληφθούμε μια βασική αλήθεια η οποία μας διαφεύγει διαρκώς: διαχρονικά, το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον ήταν και είναι εξόχως ανταγωνιστικό και η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι ένα δεδομένο “δικαίωμα” που απλώς αναγνωρίζεται. Οι πιέσεις είναι τόσο ισχυρές και αμείλικτες, ώστε ένα κενό δικό σου καλύπτεται αμέσως από κάποιον άλλο και συχνά από έναν γείτονα…
Αντιλαμβανόμενοι την πραγματικότητα αυτή, μπορούμε εύκολα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι αν και εφόσον επιθυμούμε μια νέα πατρίδα ανεξάρτητη και ισχυρή, έναν τόπο που θα μεγαλώσουν, θα δημιουργήσουν και ίσως θα μεγαλουργήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, θα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια και να εργαστούμε σκληρά, πολλές φορές και κόντρα στην υπάρχουσα γεωπολιτική πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό μπορούμε να εντοπίσουμε κάποιους βασικούς τομείς-άξονες στους οποίους θα πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια προκειμένου να εξασφαλίσουμε το ποθούμενο αποτέλεσμα.
Α. ΠΑΙΔΕΙΑ:Η παιδεία ενός δυναμικού έθνους που θέλει να σταθεί με αυτοπεποίθηση στα πόδια του πρέπει να κινείται σε τρεις άξονες: 1) Την γενική εγκυκλοπαιδική γνώση, 2) Την ειδική τεχνική ή θεωρητική γνώση, 3) Την ηθική-εθνική κατάρτιση και διαπαιδαγώγηση. Οι τρεις αυτοί άξονες πρέπει να βρίσκονται σε διαρκή ισορροπία και αλληλεπίδραση με τελικό στόχο τη διαμόρφωση ενός πολίτη με γενική εγκυκλοπαιδική μόρφωση που διευρύνει τους ορίζοντές του, με κάποια τεχνική ή θεωρητική εξειδίκευση ενημερωμένη με τις τελευταίες εξελίξεις της επιστήμης του που θα τον βοηθήσει να σταθεί επαγγελματικά και να βοηθήσει το κοινωνικό σύνολο και τέλος έναν πολίτη με όραμα, πίστη και αγάπη για την πατρίδα, ένα ενεργό υγιές κύτταρο μιας υγιούς κοινωνίας.
Β. ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:Δεδομένης της παγκόσμιας καταστάσεως, της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και του ενδεχόμενου κινδύνου κατάρρευσης των πάντων, το πρώτο βήμα ενός έθνους που θα θέλει να διατηρήσει την ύπαρξή του είναι η εξασφάλιση μιας σχετικής αυτάρκειας και η κατά το δυνατόν απαγκίστρωσή του από την ανάγκη για διεθνές χρήμα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ως ένα βαθμό με την προγραμματισμένη παραγωγή αγαθών που πρωτίστως θα ικανοποιούν τις εγχώριες ανάγκες και μετά θα κατευθύνονται στο εξωτερικό, την οργάνωση της εκπαίδευσης, ώστε να ανταποκρίνεται στις πραγματικές απαιτήσεις της εγχώριας αγοράς εργασίας, στην προσπάθεια εκμετάλλευσης των υπαρχόντων πηγών ενέργειας (υδρογονάνθρακες-Α.ΠΕ.) πρωτίστως για την κάλυψη των εγχώριων αναγκών και μετά για εξαγωγή κλπ. Ωστόσο για την υλοποίηση όλων αυτών ίσως απαιτηθούν εθνική προστατευτισμοί (δασμοί, περιορισμός εισαγωγών), παρεμβάσεις και ρυθμίσεις της αγοράς που απαγορεύονται ρητά στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Γ. ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ:Παροχή ουσιαστικών κινήτρων για τη δημιουργία οικογενειών και την τεκνογονία, καλλιέργεια κουλτούρας αντίθετης από αυτήν του στυγνού ευδαιμονισμού που μέχρι τώρα έχει καλλιεργηθεί. Σε χώρες όπως η Ολλανδία δίνονται επιδόματα τέκνων που αντιστοιχούν σε μισθούς. Επίσης απαιτείται επιστημονικός επαναπροσδιορισμός στο ζήτημα των εκτρώσεων, σε μια πατρίδα που αιμορραγεί χάνοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων.
Δ. ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΑΜΥΝΑ:Δημιουργία συγκεκριμένης μακροχρόνιας στρατηγικής που θα εμπνέεται από το ΟΡΑΜΑ που έχουμε για την πατρίδα και θα υλοποιείται συστηματικά, μεθοδικά και με συνέπεια με διάφορες πολιτικές που θα ποικίλλουν, ανάλογα με τις εκάστοτε ιδιαίτερες συνθήκες. Οι δαπάνες για την άμυνα θα πρέπει να είναι στοχευμένες με γνώμονα όχι τις διπλωματικές και μη (…) σχέσεις, αλλά το επιχειρησιακό πλάνο και τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των ενόπλων δυνάμεων βάσει των επιδιωκόμενων στρατηγικών στόχων. Η εθνική άμυνα είναι μέρος της εξωτερικής πολιτικής καθώς “ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα” κατά τον Κλαούζεβιτς.
Ε. ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ:Η κατά το δυνατόν εξάλειψη των αδικιών, ανισοτήτων, αναξιοκρατίας. Ανανέωση των προσώπων της πολιτικής σκηνής με νέα πρόσωπα που θα έχουν όραμα, ηθική, πίστη και αγάπη για την πατρίδα, αλλά και καλλιέργεια μιας νέας κουλτούρας στον λαό, ο οποίος θα πρέπει να ωριμάσει πολιτικά και να εξελιχθεί από πελατεία πολιτική σε σύνολο ενεργών ευαισθητοποιημένων πολιτών. Βασικό εμπόδιο στη διαδικασία αυτή μέχρι πρότινος υπήρξε η στενόμυαλη, συμφεροντολογική αντίληψη, η οποία όμως τώρα καταρρέει μαζί με όλο το παλαιοπολιτικό σκηνικό.
ΣΤ. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ Ε.Ε.:Κάτι που ίσως λίγοι γνωρίζουν ή έχουν αντιληφθεί είναι ότι με τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και στην Νομισματική ένωση εκχωρήσαμε οικειοθελώς σημαντικό μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και συγκεκριμένα τη Νομοθετική Εξουσία και την άσκηση της Νομισματικής μας Πολιτικής. Αυτό είχε άμεση σχέση με ένα “όραμα” που είχε εμφανώς ή αφανώς καλλιεργηθεί: την Ευρώπη των λαών. Απεμπολούμε την εθνική μας κυριαρχία, για να εισέλθουμε σε μια ευρύτερη ευρωπαϊκή “οικογένεια”. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια η κρίση βοήθησε να πέσουν οι μάσκες και να αρχίσουν να λειτουργούν φυγόκεντρες δυνάμεις εντός της Ε.Ε. αποκαλύπτοντας ότι για κάποιες δυνάμεις, όπως η Γερμανία, η Ε.Ε. λειτούργησε ως πλατφόρμα ανάπτυξης των γεωπολιτικών της βλέψεων. Άρα ο εχέφρων άνθρωπος-πολίτης-πολιτικός θα πρέπει πολύ να σκεφτεί αν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η πορεία “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης” και πώς αυτή μπορεί να συνδυαστεί με την εθνική στρατηγική που αναφέρθηκε παραπάνω.
Η αυτοκριτική, η εκτίμηση της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, η μεθοδική και οργανωμένη σκληρή δουλειά συνδυαζόμενες με πίστη και όραμα μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για μια νέα πατρίδα.
koinonikianatoli