Λίγες εβδομάδες μετά την αποκάλυψη για τους λάθος πολλαπλασιαστές από το ΔΝΤ, με τους οποίους επιβλήθηκαν τα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, έρχεται νέα αποκάλυψη. Κορυφαία στελέχη του Ταμείου που το 2010 είχαν λόγο στη δημιουργία της θανατηφόρας συνταγής, καθηγητές σήμερα, ομολογούν τα λάθη που έκαναν και τους εκτός πραγματικότητας υπολογισμούς.
Η Κάρμεν Ράινχαρτ και ο Κένεθ Ρόγκοφ κατείχαν στο παρελθόν υψηλές θέσεις στο ταμείο, για λογαριασμό του οποίου εκπόνησαν το 2010 την διαβόητη πλέον μελέτη τους για τα αποτελέσματα των πολιτικών λιτότητας.
Πολλοί άλλοι οικονομολόγοι έκαναν λόγο για σφάλματα στην εργασία τους, ιδίως ο Πολ Κρούγκμαν —Νόμπελ Οικονομίας 2008— που επί μήνες στο ιστολόγιό του αναφερόταν στο «φιάσκο των Ράινχαρτ-Ρόγκοφ».
Σε μια μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα στις αρχές της εβδομάδας, τρεις ερευνητές του πανεπιστήμιου της Μασαχουσέτης εξηγούν πώς προέκυψαν τα βασικά λάθη.
Οι Τόμας Χέρντον, Μάικλ Ας και Ρόμπερτ Πόλιν ανέφεραν στην μελέτη τους, στο πλαίσιο της οποίας ζήτησαν —και έλαβαν— από τους Ράινχαρτ και Ρόγκοφ το λογιστικό φύλλο και τα δεδομένα που χρησιμοποίησαν, ότι υπήρξαν σφάλματα, παραλείψεις και αποκλεισμοί που οδήγησαν σε στρεβλά αποτελέσματα.
Τα προβλήματα, έγραψαν, είναι κυρίως τρία:
Πρώτο, οι Ράινχαρτ και Ρόγκοφ αφαίρεσαν επιλεκτικά χρονιές με υψηλά χρέη και μέσο ρυθμό ανάπτυξης.
Δεύτερο, χρησιμοποίησαν μια συζητήσιμη μέθοδο για να κατατάξουν τα κράτη.
Και τρίτο, μοιάζει να υπάρχει ένα λάθος στην μέθοδο αυτή, που αποκλείει τις χώρες με υψηλά χρέη που όμως διατηρούν έναν μέσο αναπτυξιακό ρυθμό.
Και τα τρία αυτά προβλήματα προκαταλαμβάνουν τα αποτελέσματα των υπολογισμών των Ράινχαρτ-Ρόγκοφ και τείνουν να επιβεβαιώνουν το εκ των προτέρων συμπέρασμά τους.
Με βάση τα προβλήματα αυτά, έμειναν έξω από τους υπολογισμούς πέντε χώρες: η Αυστραλία, η Αυστρία, το Βέλγιο, ο Καναδάς και η Δανία.
Το ΔΝΤ υποστήριξε ότι γενικά στις χώρες με λόγο χρέους προς ΑΕΠ που υπερβαίνει το 90%, το ποσοστό ανάπτυξης είναι αρνητικό (-0,1%) ενώ εάν γινόταν σωστά ο υπολογισμός, θα φαινόταν πως στην πραγματικότητα το μέσο ποσοστό ανάπτυξης των χωρών αυτών ήταν 2,2%.
Έναντι της διεθνούς κατακραυγής, οι «θεωρητικοί της λιτότητας» αναγκάστηκαν για πρώτη φορά να απαντήσουν, ύστερα από μήνες άρνησης παραδοχής του οιουδήποτε σφάλματος.
Με χθεσινοβραδινή ανακοίνωσή τους, οι δύο οικονομολόγοι παραδέχθηκαν ότι η εργασία τους περιείχε ορισμένα «σφάλματα», επέμειναν όμως ότι «το κεντρικό συμπέρασμα» της έρευνάς τους συνεχίζει να ισχύει.
«Μαςπροβληματίζειηδιαπίστωσηότιυπάρχειένατέτοιοσφάλμα (. . .), παρά την προσπάθειά μας να είμαστε προσεκτικοί» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους.
Η Φιγκαρό διερωτάται πως είναι δυνατόν «τοαίμα, οιδρώταςκαιταδάκρυαπουέχουνχυθείαπόμεγάλημερίδατωνλαώντηςΔύσηςναοφείλονταισεμιααδεξιότητα, στηνκακήχρήσηενόςλογιστικούφύλλου».
Και η τελευταία αναφορά τα λέει όλα. Ένα λάθος, μια αδεξιότητα βούλιαξε τους λαούς στην απόγνωση; Τόσο αίμα και δάκρυα για τα εξωφρενικά λάθη ορισμένων χαρτογιακάδων που αυτοαποκαλούνται οικονομολόγοι;
Πηγή