Το άρθρο έχει τίτλο: "Χαλάρωση λιτότητας μόνο για... ισχυρούς" και προκαλεί... ''Το ΔΝΤ δεν θέλει να επιβραδυνθούν τα σχέδια λιτότητας στην περιφέρεια της ευρωζώνης, Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία ή Ιρλανδία. Αντιθέτως θέλει λιγότερο βαριά μέτρα σε τρεις χώρες, ΗΠΑ, Βρετανία και Γερμανία, για τις οποίες πιστεύει ότι έχουν περιθώρια'' γράφουν, μεταξύ άλλων, οι Financial Times.
Διαβάστε το:
''Θα ήταν λογικό να σκεφτούμε ότι η "ομάδα της λιτότητας" θα κρατούσε αμυντική θέση στις συνεδριάσεις της εαρινής συνόδου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Παγκόσμιας Τράπεζας.
Μια ομάδα από University of Massachusetts Amherst κατέδειξε πειστικά ότι μια σημαντική ακαδημαϊκή έρευνα που υπολόγιζε ότι τα υψηλά δημόσια χρέη σχετίζονται με τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, στηρίχθηκε σε σαθρά θεμέλια. Και το ΔΝΤ τάραξε ακόμη περισσότερο το έδαφος, με προειδοποιήσεις ότι ορισμένες κορυφαίες οικονομίες -ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία- εφαρμόζουν δημοσιονομικές πολιτικές που είναι πολύ σφιχτές τόσο για το δικό τους καλό όσο και του υπόλοιπου κόσμου.
Αλλά το να καταλήξουμε ότι υπάρχει μια τακτική σχέση ανάμεσα σε αυτά τα γεγονότα και μια επικείμενη αλλαγή στις στρατηγικές μείωσης των ελλειμμάτων, θα ήταν τόσο λάθος όσο το να υποθέσουμε ότι το υψηλό δημόσιο χρέος, αυτόματα προκαλεί αποδυνάμωση της ανάπτυξης.
Η αποκάλυψη της υπολογιστικής αδυναμίας της έρευνας Reinhart - Rogoff θα έχει οπωσδήποτε κάποια επίδραση. Η πιο σημαντική θα είναι πιθανότατα ότι οι πολιτικοί δεν θα έχουν πλέον έναν απλό αριθμό –ένα επίπεδο χρέους 90% επί του ΑΕΠ- για να πετούν στην δημόσια συζήτηση.
Αλλά υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις ρητορείες της πολιτικής, όπου οι άνθρωποι ψάχνουν ένα απλό μήνυμα με το οποίο θα υπερασπιστούν την πολιτική τους, και την διαδικασία της επιβολής ρυθμίσεων. Στην Βρετανία, για παράδειγμα, η προηγούμενη κυβέρνηση των Εργατικών υπερασπίστηκε ένα πρόγραμμα λιτότητας το 2009 που ήταν λίγο μόνο χαλαρότερο από εκεινο που επιβάλλει η σημερινή κυβέρνηση πριν γραφτεί η αρχική έκθεση Reinhart - Rogoff.
Αν και οι οπαδοί της λιτότητας μπορεί να επιστρέφουν στην γνωστή φρασεολογία τους για τα πλεονεκτήματα της μείωσης ελλειμμάτων, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο να ακολουθήσουμε τον δρόμο της Ιαπωνίας, με το αυξανόμενο βάρος των χρεώσεων για την εξυπηρέτηση του χρέους και την ανικανότητα αντιμετώπισης μιας νέας κρίσης με υψηλά επίπεδα χρέους- το αξιοσημείωτο στοιχείο της εαρινής συνόδου στην Ουάσιγκτον, είναι το πόσο λίγο περιλαμβάνεται στις συζητήσεις η ακαδημαϊκή διαμάχη για την υπόθεση Reinhart και Rogoff.
Απευθυνόμενος σε ένα κοινό με επιρροή κατά την διάρκεια γεύματος στις αίθουσες του ΔΝΤ, ο καθηγητής Robert Barro του Harvard University, αιώνιος επικριτής της δημοσιονομικής στήριξης, ξέσπασε άγρια εναντίον των «ολισθηρών απόψεων των κευνσιανιστών».
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde, επέμεινε ότι δεν επιζητούσε δημοσιονομική στήριξη πουθενά. Το ταμείο δεν θέλει να επιβραδυνθούν τα σχέδια λιτότητας στην περιφέρεια της ευρωζώνης –Ελλάδα, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία ή Ιρλανδία. Αντ'αυτού θέλει λιγότερο βαριά μέτρα μείωσης των ελλειμμάτων σε τρεις χώρες –ΗΠΑ, Βρετανία και Γερμανία- οι οποίες πιστεύει ότι έχουν «δημοσιονομικά περιθώρια».
Για το ΔΝΤ το προτιμώμενο μέτρο του ρυθμού μείωσης του ελλείμματος είναι η αλλαγή στο κυκλικά προσαρμοζόμενο πρωτογενές έλλειμμα ως μερίδιο του εθνικού εισοδήματος, ένα πολύ "ολισθηρό" μέτρο, αφού εξαρτάται σε μια τακτικά μεταβαλλόμενη εκτίμηση για το μέγεθος της υπερβάλλουσας παραγωγικής δυνατότητας σε κάθε χώρα. Για τις ΗΠΑ, αυτό το μέτρο συρρικνώνεται κατά 1,8% του ΑΕΠ το 2013, ένας συντελεστής που το ΔΝΤ πρέπει να μειωθεί στο 1%.
Για την Βρετανία, που ήδη συρρικνώνεται με 1%, το ταμείο αναφέρει ότι ο ρυθμός της λιτότητας θα πρέπει να είναι βραδύτερος, αλλά αρνείται να πει κατά πόσο. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι έχουν ενοχληθεί που το ΔΝΤ ζητά από την Βρετανία να μειώσει το έλλειμμα λιγότερο από όσο στις ΗΠΑ και κατηγορεί το ταμείο για ασυνέπεια και επιστροφή στον απαξιωμένο δημοσιονομικό συντονισμό της δεκαετίας του '60. «Δεν έχει νόημα» δήλωσε ανώτατος Βρετανός.
Όσο για την Γερμανία, χαλαρώνει ήδη τον προϋπολογισμό της με βάση αυτό το μέτρο του ΔΝΤ κι έτσι είναι έξαλλη που βρίσκεται πάλι στο επίκεντρο για να κάνει περισσότερα. Το Βερολίνο ισχυρίζεται οτι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ο μόνος βιώσιμος δρόμος για την ανάπτυξη.
Οι συζητήσεις θα δίνουν και θα παίρνουν το σαββατοκύριακο και δεν θα υπάρξει λύση. Το ΔΝΤ θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς δεν θα ευχαριστήσει καμία χώρα. Για τις χώρες όπου η λιτότητα κάνει ήδη πραγματική ζημιά στην περιφέρεια της ευρωζώνης, το ΔΝΤ είναι απόλυτο ότι δεν μπορούν να χαλαρώσουν. Αυτές οι χώρες έχουν μικρή πρόσβαση στην αγορά και το ΔΝΤ θέλει από αυτές να φέρουν τα οικονομικά τους σε μια κατάσταση που να μπορούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια προς το ΔΝΤ.
Οι χώρες που το ταμείο ζητεί λιγότερη μείωση ελλειμμάτων, δεν ακούνε και πολύ δύσκολα θα αλλάξουν πορεία.
Εντέλει, ούτε οι ακαδημαϊκοί ούτε το ΔΝΤ έχουν πολύ εξουσία στις εθνικές πολιτικές, εκτός κι αν μια χώρα τους χρωστάει χρήματα''.
makeleio.gr