Έκθεση CIA για: Μετανάστευση, Νέα Οικονομία, Δημογραφικό, “Όπλα έναντι (vs) Βουτύρου”!!
Σας παραθέτω αποσπάσματα από την υπό μετάφραση έκθεση της CIA- αλλά πριν, θα σας μεταφέρω ένα μικρό απόσπασμα περί του μοντέλου “Όπλα έναντι (vs) Βουτύρου”, γιατί πιστεύω μας αφορά άμεσα αφού σχετίζεται με την αποσταθεροποίηση της δικής μας χώρας:
«Στην μακροοικονομία, το μοντέλο “όπλα έναντι βουτύρου” είναι το παράδειγμα μιας απλής καμπύλης παραγωγικών δυνατοτήτων. Καταδεικνύει τη σχέση των επενδύσεων ενός έθνους στην άμυνα και τα καταναλωτικά αγαθά του πολίτη. Σε αυτό το παράδειγμα, ένα έθνος έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο επιλογές, όταν δαπανά τους περιορισμένους πόρους του. Μπορεί είτε να αγοράσει όπλα (επενδύοντας στην άμυνα) ή να αγοράσει βούτυρο (επενδύοντας στην παραγωγή των αγαθών), ή ένα συνδυασμό αυτών των δύο. Αυτό το μοντέλο μπορεί να θεωρηθεί ως μια αναλογία για τις επιλογές μεταξύ των αμυντικών και των πολιτικών δαπανών στις πιο σύνθετες οικονομίες.
Το μοντέλο «όπλα ή βούτυρο» χρησιμοποιείται γενικά σαν την απλουστευμένη μέθοδο για τις εθνικές δαπάνες μέρους του ΑΕΠ. Το έθνος θα πρέπει να αποφασίσει ποια ισορροπία -όπλα ή βούτυρο- εκπληρώνει καλύτερα τις ανάγκες του, με την επιλογή του εν μέρει επηρεασμένη από τις στρατιωτικές δαπάνες και τη στρατιωτική στάση των πιθανών αντιπάλων του. Οι ερευνητές της πολιτικής οικονομίας διαπιστώνουν ότι, η ανάληψη του κόστους της επιλογής (ο οικονομικός όρος είναι “Trade-off“) ανάμεσα στις αμυντικές και τις καταναλωτικές δαπάνες, είναι ένας χρήσιμος και επιτυχημένος προγνωστικός δείκτης στις εκλογές.
Αυτό το μοντέλο συνήθως δεν συσχετίζεται καλά με τις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς.»
Πηγή
-Βάσει των παραπάνω κάνω τον συσχετισμό με την δική μας περίπτωση:Σύντομα θα έχουμε μια εθνική τραγωδία γιατί όλα καταδεικνύουν ότι η αποσταθεροποίηση της χώρας προχωράει με γοργούς ρυθμούς.
-Το παραπάνω μοντέλο πρέπει να είναι κύριας σημασίας για τους κρατούντες αν λάβουμε υπόψιν μας ότι η CIAτο χρησιμοποιεί κατά κόρον στις εκθέσεις της και είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τον στρατηγικό σχεδιασμό και την διαχείριση της αποσταθεροποίησης κρατών.
-Άμεσα συνδεδεμένα παλαιότερα άρθρα είναι οι “Προβλέψεις για την επόμενη δεκαετία” και η επιβεβαιωμένη δική μας έρευνα «Το δημογραφικό ζήτημα -S.O.S.».
-Αντιτίθεμαι στο κυνήγι των μεταναστών αφού και αυτοί οι ταλαίπωροι άνθρωποι, θύματα της παγκόσμιας προπαγάνδας και της δικής τους κοινωνίας, ψάχνουν μια καλύτερη μοίρα αντί να ενωθούν και να καλυτερέψουν τις συνθήκες στον τόπο τους και δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους δικούς μας ανθρώπους που μεταναστεύουν χάριν του άκρατου επικρατούντος ατομικισμού και του συμφέροντος.
-Αντιτίθεμαι στην μεταναστευτική πολιτική που ασκείται παγκοσμίως ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για την διατήρηση των δεικτών του παρόντος σάπιου οικονομικού μοντέλου που είναι καταστροφικό για την ανθρώπινη υπόσταση.
Αποσπάσματα από την -υπό μετάφραση- έκθεση της CIA από το 2001
Βασικές διαπιστώσεις
«Το γεγονός ότι όλες οι πλούσιες χώρες θα αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα μια δραματική μετατόπιση προς τα άνω στις ηλικίες της πληθυσμιακής πυραμίδας τους, και σε συνδυασμό με έναν κόσμο που πιθανόν να είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος μέσω του εμπορίου, της τεχνολογίας και των χρηματοπιστωτικών δεσμών, δημιουργεί τη δυνατότητα για δευτερογενείς επιδράσεις στην παγκόσμια οικονομία. Σε περίπτωση απουσίας ριζικών μεταβολών στην πολιτική μέσα σε δύο δεκαετίες, μεγάλο μέρος του βιομηχανοποιημένου κόσμου μπορεί να βρεθεί με λίγες επιλογές, αλλά και με ένα συνδυασμό αύξησης του χρέους ή υψηλότερη φορολογία, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βραδύτερη ανάπτυξη παγκοσμίως. Μερικές από τις μεγάλες σημερινές χώρες εξαγωγείς ενδέχεται να αποτύχουν να θεσπίσουν έγκαιρα φορολογικές μεταρρύθμισης και τότε θα αρχίσουν να προβάλλονται τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα. Επειδή η συνολική αποταμίευση στον κόσμο, αναμένεται επίσης να μειωθεί, οι πιέσεις στα επιτόκια θα αυξηθούν και το κόστος του χρέους στις υπερχρεωμένες χώρες θα αυξηθεί:Στην Ευρώπη, τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους σε ορισμένες χώρες όπως η Ιταλία, η οποία σήμερα έχει μία από τις μεγαλύτερες επιβαρύνσεις χρέους στο 110% του ΑΕΠ, μπορεί να ασκήσουν πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για αύξηση στα επιτόκια, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη στη ζώνη του ευρώ να κινείται προς τα κάτω. Η νομισματική κρίση στην Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν εν μέρει το αποτέλεσμα της αντίληψης που είχαν οι διακινητές νομίσματος και οι κερδοσκόποι, ότι τα προγράμματα πρόνοιας και γήρατος της Ευρώπης ήταν μη βιώσιμα και πιο ανησυχητικά σε χώρες με υψηλά επίπεδα χρέους και υποτονική ανάπτυξη.
• Για να αμβλυνθούν οι δημοσιονομικές πιέσεις, ο ανεπτυγμένος κόσμος θα πρέπει να δράσει σύντομα με ένα συνδυασμό από αλλαγές στην πολιτική.
Το δημοσιονομικό κόστος της παγκόσμιας γήρανσης δεν αφήνει πολλές εύκολες επιλογές για τις ανεπτυγμένες χώρες. Καμία ενιαία πολιτική πρωτοβουλία δεν δείχνει να είναι επαρκής για την ανακούφιση των πιέσεων. Οι βελτιωτικές κινήσεις ενδέχεται να μην είναι ομοιόμορφες σε όλες τις χώρες.
• Η δραματική μείωση του πληθυσμού έχει δημιουργήσει κενά εξουσίας που τα εκμεταλλεύονται νέες εθνοτικές ομάδες.
• Οι διαφορετικού τύπου δείκτες της αύξησης του πληθυσμού ανάμεσα σε γειτονικές χώρες, έχουν αλλάξει ιστορικά τα συμβατικά ισοζύγια της εξουσίας.
• Οι δημογραφικές ανισορροπίες θα μπορούσαν μελλοντικά να προκαλέσουν εντάσεις ιδιαίτερα σε χώρες που έχουν χερσαία σύνορα και σχετικά συμβατικές ακόμα δυνατότητες.
• Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή η περικοπή παροχών συνεπάγεται πολιτικό κόστος.
• Η μετανάστευση ως μια βιώσιμη εναλλακτική λύση απαιτεί εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων για να διατηρηθούν οι αναλογίες υποστήριξης στα σημερινά επίπεδα.
• Οι προγεννητικές πολιτικές είναι μακροπρόθεσμες λύσεις, οι οποίες δεν έχουν ακόμη αποδειχθεί αποτελεσματικές.
Αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης ή περικοπές στα οφέλη.
Η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης συχνά θεωρείται πολύ δύσκολο θέμα για την Ευρώπη, όπου οι Γερμανοί για παράδειγμα, συνταξιοδοτούνται μεταξύ 55 και 60 λόγω του “εργασιακού άγχους” και οι Γάλλοι εργαζόμενοι έχουν κλείσει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, απαιτώντας πρόωρη συνταξιοδότηση, σε ένα έθνος όπου η μέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι τα 59:• Επιπλέον, για να κρατηθούν σταθερά τα ποσοστά εξάρτησης και ως εκ τούτου τα οφέλη και οι φορολογικοί συντελεστές σταθεροί, μέχρι το 2030 η συνταξιοδότηση θα πρέπει να αρχίσει στα 78 στην Ιαπωνία, στα 74 στη Γαλλία, στα 73 στην Ιταλία και στα 72 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι το 2050, οι ηλικίες συνταξιοδότησης σε αυτές τις χώρες θα πρέπει να αυξηθούν σε 81, 78, 79, και 75 αντίστοιχα. Η μείωση στα οφέλη αποτελεί συχνά ένα πολιτικά φορτισμένο θέμα και συνήθως δεν είναι ευπρόσδεκτο, ειδικά στην Ευρώπη.
• Το 1995, η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ForzaItaliaείχε πληγεί από μια σειρά από πολιτικές θύελλες, οι οποίες όλες ξεπεράστηκαν εκτός από τη μεταρρύθμιση των συντάξεων, η οποία κατέστρεψε τον κυβερνητικό συνασπισμό.
• Την ίδια χρονιά, το ολλανδικό κοινοβούλιο αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφαση για μείωση των συνταξιοδοτικών παροχών όταν προέκυψε από το πουθενά ένα ισχυρό Κόμμα -που υποστηρίζονταν από τους ηλικιωμένους- για να τιμωρήσει τους μεταρρυθμιστές.
• Το 1996, η μετριοπαθής πρόταση της γαλλικής κυβέρνησης για να τακτοποιήσει τις συντάξεις προκάλεσε απεργίες και ταραχές.
Αύξηση της μετανάστευσης.
Πολλές γερασμένες ανεπτυγμένες χώρες διερευνούν τη μετανάστευση ως λύση στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τις αναλογίες υποστήριξης στα σημερινά επίπεδα. Για τους περισσότερους, όμως, αυτή η στρατηγική θα είναι αναποτελεσματική και πολιτικά απαράδεκτη λόγω του εξαιρετικά μεγάλου αριθμού των μεταναστών που θα απαιτούνταν:• Από το 2000 έως το 2050 ο καθαρά συνολικός αριθμός των μεταναστών που απαιτούνται για να διατηρηθεί το μέγεθος του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας στην Ιαπωνία θα είναι 32 εκατ. (περίπου 650.000 ετησίως), στη Γερμανία 24 εκατ. (487.000 ετησίως), και στην Ιταλία κατά 19 εκατ. περίπου (327.000 ετησίως), σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
• Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, οι μη Ευρωπαίοι ξένοι ήδη αποτελούν σχεδόν το 10% του πληθυσμού.
• Μία εναλλακτική λύση είναι να δημιουργηθεί πληθυσμός “εργαζόμενων επισκεπτών», όπως γίνεται συνήθως στη Μέση Ανατολή. Η αποδοχή των εν λόγω εργαζομένων στους μεγάλους αριθμούς που θα χρειαστούν, ωστόσο, θα εξακολουθούν να απαιτούν μεγάλες πολιτισμικές αλλαγές όπως στην Ιαπωνία για παράδειγμα, η οποία αυτή τη στιγμή έχει αμελητέο αριθμό αλλοδαπών.
Ανισορροπία σημαίνει υψηλότερους φόρους για τις μελλοντικές γενιές
• Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε καλύτερη θέση για να αντιμετωπίσουν το θέμα της γήρανσης από ότι οι περισσότερες από τις ανεπτυγμένες χώρες.• Όμως, οι Ευρωπαίοι και οι Ιάπωνες έχουν αρχίσει να παίρνουν το ζήτημα στα σοβαρά.
• Εκτός και αν οι σύμμαχοι των ΗΠΑ επανασχεδιάσουν εντελώς τα προγράμματα των δικαιωμάτων, θα έχουν μεγάλο και επίπονο δρόμο.
• Η πρόκληση: να αναπτύξουν συστήματα συνταξιοδότησης που δεν υπονομεύουν την ιδιωτική αποταμίευση και τις επενδύσεις μέσω του ακρωτηριασμού των επιπέδων φορολογίας των νέων.
• Βλέπουμε ήδη μία αύξηση της πόλωσης μεταξύ των ηλικιακών ομάδων· η ανάδυση τωνσυγκρούσεων μεταξύ των γενεών μπορεί να μην είναι πολύ μακριά.
Για την Ιαπωνία και την Ιταλία, ειδικότερα, εάν οι σημερινές γενεές δεν πληρώσουν περισσότερους φόρους ή δεν μειώσουν δραματικά τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών, η επόμενη γενιά θα βρεθεί αντιμέτωπη για μια ολόκληρη ζωή με τους καθαρούς φορολογικούς συντελεστές να είναι τουλάχιστον δύο φορές πάνω από τα τρέχοντα επιτόκια. Σύμφωνα με λογιστικές μεθόδους ανάλυσης των γενεών -εάν όλα τα άλλα πράγματα παραμείνουν ως έχουν- όσο μικρότερο είναι το μέγεθος των επόμενων γενεών, σε σχέση με την τρέχουσα γενιά, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανισορροπία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά μπροστά για να αντιμετωπίσουν στρατηγικά την τάση γήρανσης:
• Η ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού μέσω της μετανάστευσης, μια κοινή πρακτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούνταν πολιτικά αρνητικό στην Ιαπωνία και την Ευρώπη.
• Σχέδια καθορισμένων εισφορών όπως τα προσωπικά εθελοντικά τα σχέδια εξοικονόμησης, (όπως των ΗΠΑ 401 (k)) και τα σχέδια της ατομικής συνταξιοδότησης -τα οποία σήμερα μοιράζουν εξίσου ένα ικανοποιητικό εισόδημα στους συνταξιούχος- απορρίπτονται από τους Ιάπωνες και πολλούς Ευρωπαίους, οι οποίοι αμφισβητούν την ασφάλεια αυτών των ιδιωτικών επενδυτικών σχεδίων πάνω στα μακροπρόθεσμα.
• Επιπλέον, σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά και ιαπωνικά συστήματα, το αμερικανικό σύστημα έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε ένα διχαλωτό σύστημα· Περίπου το ήμισυ των παροχών του κάθε εργαζομένου προέρχεται από τον εργοδότη. Αντίθετα, το 80% του μέσου εισοδήματος ενός συνταξιούχου Γερμανού προέρχεται από το κράτος. Στην Ιταλία και τη Γαλλία αυτή τη στιγμή δεν έχουμε χορηγία των συστημάτων συνταξιοδότησης από τους εργαζόμενους.
Τούτου λεχθέντος, η πρόκληση της παγκόσμιας γήρανσης έχει αρχίσει να παίρνει το δρόμο της πάνω στα πολιτικά προγράμματα των άλλων ανεπτυγμένων χωρών:
• Τον Μάρτιο του 2000 Ιάπωνες πολιτικοί πρότειναν, πάνω σε λευκό χαρτί με τίτλο «Ενδυνάμωση και καλύτερη διακυβέρνηση στη Νέα Χιλιετία”, ότι οι μεγάλες ανησυχίες της κυβέρνησης για την πτώση των γεννήσεων και τη γήρανση του πληθυσμού θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποια χαλάρωση της νομοθεσίας περί μετανάστευσης, αλλά μάλλον όχι αρκετή για την αντιμετώπιση της αναπόφευκτης κρίσης της εργασίας.
Η Ιαπωνία μειώνει αθόρυβα τις συνταξιοδοτικές παροχές του τυπικού Ιάπωνα 40άρη κατά 20%.
• Προοδευτικά οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη αφήνουν κατά μέρος την ιδεολογία υπέρ της δημοσιονομικής σκοπιμότητας. Ο πρώην κομμουνιστής Massimo D’Alema στην Ιταλία και Gerhard Schroeder με τον κόκκινο-πράσινο συνασπισμό του στη Γερμανία, περικόπτουν τις παροχές εγγυήσεων και θεσπίζουν συστήματα ιδιωτικών συνταξιοδοτικών παροχών.
• Πέντε από τα έθνη του G-7 έχουν ήδη προγραμματίσει περιορισμό στις μελλοντικές αυξήσεις της πλήρους ηλικίας συνταξιοδότησης. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Κάτω Χώρες επαυξάνουν ακόμη και τα μη χρηματοδοτούμενα δημόσια συνταξιοδοτικά συστήματα που χρηματοδοτούνται από άλλα συστήματα που βασίζονται στην προσωπική αποταμίευση.
Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα είναι πιθανό να μην αρκούν για την επίλυση των τρομακτικών προβλημάτων. Εάν εκείνοι που χαράζουν την πολιτική σε αυτές τις χώρες δεν είναι πρόθυμοι να αντιμετωπίσουν πληρέστερα το θέμα της γήρανσης στο εγγύς μέλλον, -οικοδομώντας προγράμματα τίτλων που μπορούν να είναι αυτοσυντηρούμενα ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί με τη γονιμότητα ή τη μακροζωία, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ύφεσης-, τότε θα βρεθούν μπροστά στην προοπτική να αντιμετωπίσουν ένα πιο εξοργιστικό προβλήματα στο μέλλον. Οι μεταρρυθμίσεις απαιτούν εκ των προτέρων κοινοποίηση και σταδιακή εφαρμογή διότι, δεδομένης της αμεσότητας των προβλημάτων του ανεπτυγμένου κόσμου, δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό.
Θα αναδυθεί μια σύγκρουση των γενεών;
Μια κρίσιμη αβεβαιότητα είναι: σε μία εκλογική δύναμη που ρέει όλο και πιο πολύ στα χέρια των ηλικιωμένων, τι είναι αυτό που θα παρακινήσει τους πολιτικούς ηγέτες να ενεργούν για λογαριασμό ενός μακροπρόθεσμου μέλλοντος για τους νέους;Βλέπουμε ήδη μια αύξηση της πόλωσης μεταξύ των ηλικιακών ομάδων σε ορισμένες χώρες. Μια αύξηση στη σύγκρουση μεταξύ των γενεών δεν μπορεί να είναι πολύ μακρυά:
• Μια ανώτερη δύναμη αναδύεται στην Ευρώπη, όπου εκδηλώνεται λιγότερο μέσω των ανεξάρτητων ανώτερων οργανισμών (όπως στις ΗΠΑ) από ότι μέσω των εργατικών συνδικάτων και περισσότερο με την ένωση συνδεδεμένων πολιτικών κομμάτων που υιοθετούν τυπικά προ-συνταξιοδοτικές πλατφόρμες. Στη Γερμανία, πολλοί νέοι άνθρωποι που εργάζονται, είναι θυμωμένοι με τους υψηλούς φόρους και με ένα υπερβολικά γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που κάνει πολύ ελκυστική την ανεργία, μετατοπίζοντας το μεγαλύτερο βάρος στους εργαζόμενους.
• Στη Σιγκαπούρη, ο ανώτερος Υπουργός LeeKuanYewκάποτε πρότεινε: κάθε φορολογούμενος εργαζόμενος να έχει δύο ψήφους για να εξισορροπήσει την επιρροή των λόμπι κάθε συνταξιούχου γέροντα.
Η μετανάστευση θα μπορούσε να είναι μια μερική λύση για τις δημογραφικές ανισορροπίες:
• Η μετανάστευση θα μπορούσε να προσφέρει θέσεις εργασίας για τους εργαζομένους από τις αναπτυσσόμενες χώρες και εργατικό δυναμικό για τον ανεπτυγμένο κόσμο.
• Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα αποκτήσουν σκληρό νόμισμα και μεγαλύτερη πολιτική επιρροή στις χώρες που δέχονται μετανάστες.
• Ο φόρος και η βάση των καταναλωτών στις υπό γήρανση κοινωνίες θα μπορούσε να αυξηθεί, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση των δημοσιονομικών εντάσεων για τη στήριξη της γήρανσης του πληθυσμού.
Παράγοντες που θα αυξήσουν την παγκόσμια μετανάστευση μέσα στα επόμενα 20 χρόνια, μεταξύ άλλων:
• Η Οικονομική μεταρρύθμιση, η παγκοσμιοποίηση, και ο εκδημοκρατισμός.
• Η αύξηση των εισοδηματικών διαφορών μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών που προκύπτουν από τη μικτή υιοθέτηση των νέων οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
• Η παράνομη μετανάστευση, όλο και περισσότερο διευκολύνεται από συνδικάτα του εγκλήματος και διεφθαρμένους αξιωματούχους, και αναμένεται να ξεπεράσει τη νόμιμη μετανάστευση.
Γιατί θα αυξηθεί η μετανάστευση;
Μια ποικιλία παραγόντων, θα ενισχύσουν την παγκόσμια μετανάστευση μέχρι το 2020, μετατρέποντας (αλλάζοντας) ακόμη και τα πιο ομοιογενή κράτη:• Η αύξηση των ιδιωτικοποιήσεων και των ξένων επενδύσεων, η ελευθέρωση του εμπορίου, και η ενίσχυση της επικοινωνίας θα ενθαρρύνει περισσότερους ανθρώπους να μεταναστεύσουν σε παγκόσμιο επίπεδο.
• Ο εκδημοκρατισμός σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες θα χαλαρώσει τον κρατικό έλεγχο της μετανάστευσης, ενώ η ευκολία της μετακίνησης και της επικοινωνίας θα διευκολύνει τη διασυνοριακή μετακίνηση.
• Οι νόμοι της μετανάστευσης, στις χώρες υποδοχής, που δίνουν προτεραιότητα στην οικογενειακή επανένωση και την ανάπτυξη ισχυρών εθνικών κοινοτήτων, θα ενισχύσουν την πίεση για αύξηση της μετανάστευσης ορισμένων εθνοτικών ομάδων.
• Η άνιση κατανομή της νέας οικονομίας και η αύξηση των εισοδηματικών διαφορών ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες, είναι πιθανό να αυξήσουν τον αριθμό των μεταναστών που διακινούνται προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη:
• Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη της CIA, η εξάπλωση της απελευθέρωσης της αγοράς και των θεσμικών μεταρρυθμίσεων που είναι ζωτικής σημασίας στις χώρες για την επιτυχή αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, θα είναι υπερβολικά άνιση, με αποτέλεσμα την αύξηση των διαφορών εισοδήματος.
• Τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι η μετανάστευση που δημιουργείται από τους οικονομικούς παράγοντες έλξης -κατά την οποία τα άτομα αναζητούν καλύτερες οικονομικές ευκαιρίες σε άλλες χώρες- είναι η πιο κοινή μορφή της “εθελοντικής” μετανάστευσης.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να υποψιαζόμαστε ότι αυτό το είδος της μετανάστευσης -παραδείγματα των οποίων περιλαμβάνουν την μετακίνηση των Τούρκων εργαζομένων επισκεπτών στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και του 1980 και η μετακίνηση των μεταναστών του Μεξικού στις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια- δεν θα παραμείνει ισχυρό.
Η υψηλή γονιμότητα (των μεταναστών) μπορεί να συμβάλει σε αυτές τις μετακινήσεις, ειδικά αν η οικονομία της χώρας προέλευσης δεν είναι σε θέση να παρέχει απασχόληση στις μάζες των νέων που εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό.
• Η λαθρομετανάστευση στο παρελθόν περιελάμβανε περίπου το 20% του συνόλου των μεταναστών, αλλά μια σειρά δεικτών υποδηλώνουν ότι το ποσοστό πρόσφατα ανέρχεται σε πάνω από 50% ή και περισσότερο των νεοεισερχομένων σε πολλές από τις πιο πρόσφατες χώρες υποδοχής μεταναστών, όπως αυτές στη νότια Ευρώπη.
• Περίπου 4 εκατομμύρια μετανάστες είναι έτοιμοι να μεταναστεύσουν -ως επί το πλείστον παράνομα-στην ανατολική και τη νότια περιφέρεια της ΕΕ, καθώς τους το επιτρέπουν τα οικονομικά τους και οι ευκαιρίες.
Οι μεγάλης κλίμακας μεταναστεύσεις μπορούν να αλλάξουν γρήγορα τις εθνοτικές ισορροπίες, προκαλώντας αστάθεια.
Μετανάστευση: Δεδομένα εν συντομία• Ο αριθμός των χωρών που στέλνουν και λαμβάνουν μετανάστες έχουν τετραπλασιαστεί από το 1970.
• Ο αριθμός των κυριότερων χωρών αποστολής και λήψης έχει υπερδιπλασιαστεί.
• Περισσότερο από το 1 άτομο στα 40 είναι μετανάστης, διάσπαρτοι σε όλο και περισσότερες χώρες.
• Οι περιπολίες στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού συλλαμβάνουν 1,5 εκατομμύρια παράνομους μετανάστες ετησίως.
• Τα μεταναστευτικά ρεύματα επηρεάζουν, επίσης, την εθνική σύνθεση των εθνών υποδοχής, συχνά με αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα.• Από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980, οι ρυθμοί αύξησης του πληθυσμού των μουσουλμάνων στη Βοσνία ξεπέρασαν εκείνες των Σέρβων. Με τον καιρό η αυξανόμενη μουσουλμανική αναλογία του συνολικού πληθυσμού της Βοσνίας μεταφράζεται σε πιο ισχυρή μουσουλμανική πολιτική, οικονομική και πολιτιστική επιρροή σε βάρος των Σέρβων που πρωτύτερα κυριαρχούσαν.
• Μεταξύ 1948 και 1981, το αλβανικό ποσοστό του συνολικού πληθυσμού του Κοσσυφοπεδίου αυξήθηκε από 69% σε 77%. Καθώς η Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία άρχισε να δείχνει σημάδια καταπόνησης στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι Σέρβοι του Κοσσυφοπεδίου άρχισαν να ζητούν από το Βελιγράδι να τους προσφέρει μεγαλύτερη προστασία και δικαιώματα για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου αλβανικού ελέγχου στην περιφερειακή διοικητική γραφειοκρατία του Κοσσυφοπεδίου. Αυτό ήταν το βασικό θέμα που ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς χρησιμοποίησε για να αναλάβει την εξουσία στη Σερβία στα τέλη του 1980. Η Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι με κανένα τρόπο μεμονωμένα παραδείγματα του κινδύνου των δημογραφικών μεταβολών σε εθνικά μικτά περιβάλλοντα. Η ιστορία των συγκρούσεων στο Λίβανο και τη Βόρεια Ιρλανδία υποστηρίζει αυτή την άποψη. Ο εμφύλιος πόλεμος στο Λίβανο 1975-90 άρχισε όταν η αύξηση του πληθυσμού των σιιτών μουσουλμάνων απείλησε τον έλεγχο που ασκούσαν οι Μαρωνίτες Χριστιανοί στους εθνικούς πολιτικούς θεσμούς του Λιβάνου. Το πρόβλημα της Βόρειας Ιρλανδίας μεταξύ προτεσταντών και καθολικών ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τότε ακριβώς που οι δημογραφικές τάσεις στην επαρχία είχαν κλίνει υπέρ της καθολικής μειονότητας.
Θα μπορούσε η Μετανάστευση να αλλάξει την Κοινωνική Δομή του κράτους υποδοχής των μεταναστών;
Η ροή των μεταναστών θα μπορούσε να αλλάξει γρήγορα την εθνική σύνθεση των επηρεαζόμενων περιοχών, με συχνότερο αποτέλεσμα την αστάθεια. Οι μετανάστες είναι συνήθως νέοι και έχουν την τάση να φέρνουν μαζί τους οικογενειακές πρακτικές του μητρικού τους πολιτισμού-συμπεριλαμβανομένων των υψηλότερων ποσοστών γονιμότητας.
Η μετανάστευση παρουσιάζει μια μυριάδα από προκλήσεις (προβλήματα)
Παρά τα οφέλη της και την πιθανή αύξηση της ροής, η παγκόσμια μετανάστευση θα παρουσιάσει αρκετές προκλήσεις τόσο για τις κυβερνήσεις που εξάγουν όσο και για τις κυβερνήσεις που δέχονται μετανάστες.Ο αριθμός των μεταναστών σε πολλές χώρες θα πρέπει να υποστηρίξει τους συνταξιούχους και μέχρι το 2050 θα υπερβεί κατά πολύ τα επίπεδα μετανάστευσης της τελευταίας δεκαετίας:
• Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, εάν η Γερμανία και η Ιαπωνία έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τη μετανάστευση, και μόνο, για να εξασφαλίσουν ότι ο αριθμός των συνταξιούχων που αντιστοιχεί αναλογικά σε κάθε νέο εργαζόμενο για να υποστηρίξει, δεν αυξηθεί πάνω από τα επίπεδα του 1995, τότε θα πρέπει να αυξήσουν τη μετανάστευση σε επίπεδα ρεκόρ μέχρι το 2050.
• Η μετανάστευση θα πρέπει επίσης να αυξηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, αν και σε μικρότερο βαθμό από ότι στη Γερμανία και την Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ και η Βρετανία θα αντιμετωπίσουν τη μέγιστη ανάγκη για μετανάστες μεταξύ 2010 και 2015, ενώ στη Γερμανία και την Ιαπωνία ο πληθυσμός των μεταναστών θα πρέπει να είναι στα μέγιστα επίπεδα μεταξύ 2030 και 2050.
Οι κυβερνήσεις με γερασμένους πληθυσμούς θα έχουν δυσκολία να εξισορροπήσουν, την ανάγκη για νέους μετανάστες με την εσωτερική πολιτική αντίσταση που αντιτίθεται στη μεγαλύτερη εισροή ξένων πολιτών:
• Η αύξηση της μετανάστευσης προς την Ευρώπη, την Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα πιέσει αρχικά τις κοινωνικές υπηρεσίες, και στην περίπτωση της Γερμανίας θα πυροδοτήσει τη βία κατά των μεταναστών. Οι πληθυσμοί αυτοί θα επιβαρύνουν τις υποδομές και τους πόρους της χώρας υποδοχής.
• Η Ιαπωνία θα έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη για μετανάστες, αλλά θα αντιμετωπίσει ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά εμπόδια για την αύξηση της μεταναστευτικής ροής εξαιτίας της παραδοσιακής έμφασης στην εθνική και πολιτισμική ομοιογένεια. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για την αύξηση της μετανάστευσης είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε έντονες αντιδράσεις από ορισμένους πολιτικούς ηγέτες, επιχειρήσεις και εργαζόμενους.
• Εάν οι πολιτικές πιέσεις οδηγήσουν την Ιαπωνία -και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης σε μικρότερο βαθμό- να αναβάλουν την ουσιαστική απελευθέρωση της μεταναστευτικής πολιτικής τους, τότε θα τους θέσει σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θα επιδεινώσει την ολοένα και αυξανόμενη στρατιωτική, τεχνική και οικονομική ανισορροπία μεταξύ των ανεπτυγμένων οικονομιών.
• Επίσης, σε αυτές τις χώρες βάσει του μοντέλου “όπλα vs (έναντι) βουτύρου”, θα ενισχύσει την τάση του διαλόγου υπέρ της διατήρησης των κοινωνικών δαπανών σε βάρος αμυντικών δαπανών και τον περιορισμό των μεγεθών στρατολόγησης νέων ομάδων, κάτι που θα μπορούσε να αποδυναμώσει τη συμμαχία (ΝΑΤΟ;).
Οι κυβερνήσεις στις χώρες εξόδου μεταναστών είναι επίσης πιθανό να βρεθούν αντιμέτωποι με την πολιτική αντιπολίτευση λόγω της υπερβολικής μετανάστευσης προς τον ανεπτυγμένο κόσμο. Για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, η μετανάστευση θα στραγγίξει τις ήδη μικρές ομάδες ελίτ υψηλού μορφωτικού επιπέδου, καθιστώντας ακόμα πιο δύσκολο για τις χώρες αυτές την δημιουργία μεγαλύτερης ανάπτυξης ώστε «να φτάσουν» τον ανεπτυγμένο κόσμο:
• Εκτιμάται ότι 1,5 εκατομμύριο ειδικευμένων αποδήμων από τις αναπτυσσόμενες χώρες εργάζονται σήμερα στη Δυτική Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και την Ιαπωνία. Περισσότεροι από 500.000 φοιτητές από αναπτυσσόμενες χώρες σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ περίπου τα δύο τρίτα από αυτούς δεν επιστρέφουν.
• Οι χώρες στην υποσαχάρια Αφρική είναι μεταξύ εκείνων που πλήττονται περισσότερο. Η περιοχή ήδη έχανε περίπου 20.000 επαγγελματίες ετησίως κατά την τελευταία δεκαετία, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν συνολικά περίπου 30.000 διδακτορικά, σύμφωνα με την Έκθεση του ΟΗΕ για την Ανθρώπινη Ανάπτυξη, του 1999.
• Οι μετανάστες θα επιδιώκουν όλο και περισσότερο να επιφέρουν αλλαγές και να προκαλέσουν συζήτηση για την εξωτερική πολιτική στις χώρες υποδοχής.
• Οι κοινότητες των μεταναστών θα επωφεληθούν από τα αυξανόμενα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνίας για να συσπειρώσουν γεωγραφικά τους διασκορπισμένους συμπατριώτες τους.
• Οι κοινότητες των μεταναστών μπορούν να ενεργοποιήσουν διεθνείς εκστρατείες δημοσίων σχέσεων για να δαιμονοποιήσουν τους αντιπάλους της χώρας καταγωγής τους και να αυξήσουν τα κεφάλαια για την αγορά ή τη μεταφορά όπλων. Αντιστρόφως, οι μετανάστες μπορούν να ασκήσουν πίεση στις κυβερνήσεις υποδοχής να στραφούν εναντίον των εχθρών του κράτους καταγωγής τους.
Αυτό θα προσθέσει στην ήδη ισχυρή άσκηση επιρροής των μεταναστών της διασποράς διάφορα παραδείγματα μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα:
• Η ξαφνική άνοδος στη δύναμη του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου (KLA,UCK) κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1998 ενδέχεται εν μέρει να οφείλονταν στις προσπάθειες συγκέντρωσης χρημάτων από την αλβανική διασπορά της Δύσης.
• Αρμένιοι μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εργαστεί σκληρά τα τελευταία δύο χρόνια για να υποχρεώσουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ να σταματήσει τόσο τις διπλωματικές προσπάθειες της προς τις κυβερνήσεις του Αζερμπαϊτζάν και τις προσπάθειές για να βοηθήσει τις αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου να διασφαλίσουν τις συμβάσεις για την έρευνα και τις γεωτρήσεις πετρελαίου στην πλούσια σε κοιτάσματα περιοχή του Καυκάσου.
• Οι Ταμίλ της διασποράς στον Καναδά και τη Δυτική Ευρώπη έχουν δραστηριοποιηθεί στο να διοχετεύουν οικονομική ενίσχυση στους αντάρτες Ταμίλ Sinhalese που αγωνίζονται εναντίων των κυβερνητικών δυνάμεων στη Σρι Λάνκα.”
CIA: Αστικοποίηση, Μετανάστευση, κλυδωνισμοί Υγείας & Περιβάλλοντος (β’ μέρος)
Στο α’ μέροςτου άρθρου σχετικά με την έκθεση τηςCIA, είδαμε για το δημογραφικό, την γήρανση, τη μετανάστευση και την αλλαγή πλεύσης για πολιτική προσαρμογή στη Νέα οικονομία.
Εδώ, στο β’ μέρος της ίδιας έκθεσης εξετάζονται το φαινόμενο και οι συνέπειες τηςΑστικοποίησης, της Μετανάστευσης και οι συνεπαγόμενοι κλυδωνισμοίτης Υγείας και τουΠεριβάλλοντος.
Ο Αστικός αιώνας είναι εδώ
Παγκόσμια αστικοποίηση :Μια ιστορική πρωτιάΓια πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, η πλειοψηφία των ανθρώπων θα διαμένει σε αστικά κέντρα. Η αστικοποίηση, όπως και η αριθμητική διόγκωση της νεολαίας, εμφανίζεται κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν διαθέτουν την οικονομική, κοινωνική και υλική υποδομή για την προώθηση υποστήριξης της βιωσιμότητας του περιβάλλοντος:
• Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ, σχεδόν τα δύο τρίτα του αναπτυσσόμενου κόσμου θα ζουν σε πόλεις μέχρι το 2025. Τουλάχιστον έξι πόλεις θα αυξήσουν τον πληθυσμό τους με ποσοστά αρκετά υψηλά ούτως ώστε να διπλασιαστούν σε μόλις 20 χρόνια.
• Πολλές πόλεις στις ταχέως αστικοποιούμενες περιοχές θα αντιμετωπίσουν ποσοστά αύξησης του πληθυσμού κατά 2,3% ανά έτος, σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο του 1,8% για αστικές περιοχές και περίπου 1% του συνόλου του παγκόσμιου πληθυσμού, μεταξύ 2000 και 2030.
• Μέχρι το 2005 θα προκύψουν 33 μεγαλουπόλεις με πληθυσμό πάνω από 8 εκατομμύρια, και 27 από αυτές θα είναι στις αναπτυσσόμενες χώρες.
• Οι Μέγα αστικές περιοχές -μερικές φορές αναφέρονται ως Εκτεταμένες Μητροπολιτικές Περιφέρειες (EMRs)- ευνοούν τις χαμηλότερες δαπάνες μεταφοράς και επικοινωνίας, παρέχουν εγγύτητα στην επί τόπου εργασία και έχουν τεχνολογικά πάρκα που συνδέουν τις γύρω περιοχές με ένα αστικό περιβάλλον που μπορεί να φτάσει τα 80 εκατ..
Λόγοι για την ταχεία αστικοποίηση
Στην αύξηση της αστικοποίησης οδηγούν πολλοί παράγοντες:
• Η διευκόλυνση της πρόσβασης στις πληροφορίες και η συνακόλουθη άνοδος των αστικών κέντρων ως οικονομικά κέντρα ανάπτυξης.
• Η αγροτική καταστροφή ή σταδιακή απώλεια της οικονομικής ζωτικότητας των αγροτικών περιοχών.
• Εγγενή υψηλά ποσοστά γεννήσεων σε συνδυασμό με χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας.
• Κυβερνητικοί ή άλλοι συγκρουσιακοί λόγοι που δημιουργούν τη μετανάστευση.
“Εξώθηση” στη μετανάστευση.
Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω της φτώχειας στις αγροτικές περιοχές, την έλλειψη ή την οριακή παραγωγικότητα της αγροτικής γης, και / ή το εχθρικό αγροτικό περιβάλλον σε διάφορες περιοχές.
Όμως, κάποια αστικά κέντρα μπορούν να παρουσιάσουν οικονομική ανάπτυξη που θα στηρίξει την εισροή των ανθρώπων, και κάποια άλλα όχι.
Η φτώχεια της υπαίθρου στις περιοχές της Αφρικής και της Ασίας θα οδηγήσει το 40 έως το 60% των αστικών περιοχών σε μεγέθυνση.
Επιπλέον, σχεδόν το 75% της αστικής απασχόλησης στην Αφρική προκύπτει στον άτυπο τομέα (παραγωγή και ανταλλαγή εκτός της επίσημης αγοράς εργασίας -παραεμπόριο και παραοικονομία-).
Ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι η μετανάστευση από την αγροτική στην αστική περιοχή διασπά θρησκευτικές, οικογενειακές και κοινωνικές δομές, και συχνά καθιστούν δύσκολη την ενίσχυση των θετικών συμπεριφορών μεταξύ των νέων, συμβάλλοντας έτσι στη βία και σε ορισμένες περιπτώσεις στον ιδεολογικό εξτρεμισμό. Στις πόλεις της Αφρικής η κοινοτική συνύπαρξη όπως εκείνης στα χωριά δεν ισχύει πια και έτσι, ιδίως οι νέοι, ολισθαίνουν σταδιακά προς στο έγκλημα. Η ζωή στην πόλη απειλεί τις αξίες της οικογένειας στη Μέση Ανατολή και συχνά οδηγεί σε μεγαλύτερη ενίσχυση θρησκειών όπως το Ισλάμ, το οποίο υπόσχεται την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων.
“Πόλοι Έλξης” της μετανάστευσης.
Οι κάτοικοι της υπαίθρου επιδιώκουν να εξισώσουν “εισόδημα και ποιότητα ζωής” με την κατοίκηση στα αστικά κέντρα και πολλοί από αυτούς εκλαμβάνονται ότι είναι σε καλύτερη θέση από ότι οι κάτοικοι της υπαίθρου.
Εάν μια αστική περιοχή έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα μιας πρωτογενούς κινητήριας δύναμης για το ΑΕΠ ή μια σημαντική συμβολή στον πλούτο μιας περιοχής, μπορεί να έχει την οικονομική ανάπτυξη και τους πόρους για να διαχειριστεί την εισροή των ανθρώπων:
• Μέχρι και 130 εκατομμύρια αγρότες έχουν μετεγκατασταθεί σε αστικές περιοχές από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, με την προοπτική των υψηλότερων μισθών και καλύτερου τρόπου ζωής και συχνά κερδίζουν σε “ένα μήνα” το ετήσιο εισόδημα που είχαν στο αγρόκτημα.
• Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι το 80% της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης θα σημειώνεται σε αστικές περιοχές, γιατί αυτές προσφέρουν τη δυνατότητα υψηλότερων εισοδημάτων, παιδεία, βελτίωση των συνθηκών υγείας και ποιότητα ζωής.
• Η μετανάστευση είναι μία κινητήρια δύναμη για την αστικοποίηση.
• Οι μετανάστες που αναζητούν απασχόληση τείνουν να έχουν υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων από τους πληθυσμούς της χώρας υποδοχής.
• Οι μεγαλουπόλεις των αναπτυσσόμενων εθνών έχουν τόσο υψηλές βάσεις πληθυσμού που ακόμη και μέτρια ποσοστά γεννήσεων δημιουργούν ανησυχητικά μεγάλες πληθυσμιακές αυξήσεις.
Μετανάστευση.
Οι δυτικές χώρες χαλαρώνουν την νομοθεσία για να ενθαρρύνουν την ξένη μετανάστευση σε συγκεκριμένες ομάδες δεξιοτήτων που χρειάζονται για να αναχαιτίσουν κάπως τις δημογραφικές τάσεις γήρανσης ή για να δημιουργήσουν νέες εξελίξεις στην οικονομία. Οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες εγκαθίστανται, τουλάχιστον αρχικά σε αστικές περιοχές:
• Η Ιρλανδία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μετανάστευση για να τροφοδοτήσει μια νέα άνθηση της οικονομίας της τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτή η κίνηση έχει προκαλέσει υπερπληθυσμό στις πόλεις, προκαλώντας, μεταξύ άλλων, τις τιμές στα αστικά ακίνητα να έχουν ανέβει στα ύψη.
• Το φθινόπωρο του 2000, η Ουάσιγκτον θέσπισε νομοθεσία για να αυξήσει το όριο στις βίζες εργασίας αλλοδαπών από 107.500 άτομα σε 195.000 άτομα.
• Η Γερμανία (στο παρελθόν μία από τις πιο άκαμπτες χώρες της Ευρώπης για τη μετανάστευση) προσφέρει ειδικές θεωρήσεις για 20.000 αλλοδαπούς ειδικούς στην τεχνολογία των πληροφοριών για τα επόμενα τρία χρόνια.
Μεγάλη αύξηση του πληθυσμού.
Παρά το γεγονός ότι τα ποσοστά των γεννήσεων επιβραδύνονται σε όλο τον κόσμο, σε πολλές μεγαλουπόλεις των αναπτυσσόμενων εθνών εμφανίζουν τόσο υψηλές βάσεις πληθυσμού που ακόμη και τα μέτρια ποσοστά γεννήσεων δημιουργούν ανησυχητικά μεγάλες αυξήσεις στο σύνολο του πληθυσμού. Επιπλέον, οι μετανάστες, οι οποίοι τείνουν να κλίνουν προς τις αστικές περιοχές, λόγω του παράγοντα “ευκαιρία απασχόλησης”, έχουν γενικά υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων από τους πληθυσμούς της χώρας υποδοχής:
• Παρόλο που τα ποσοστά αύξησης του πληθυσμού έχουν μειωθεί σε μεγάλο μέρος της Ασίας, τα προηγούμενα υψηλά ποσοστά έχουν δημιουργήσει μια ηλικιακή διάρθρωση με μεγάλες πιθανότητες μετανάστευσης σε πόλεις, ενώ η αστική ηλικιακή δομή και φύλο είναι τέτοια που ευνοούν την αύξηση του πληθυσμού.
Επαναπροσδιορισμός των αστικών περιοχών.
Οι Εκτεταμένες Μητροπολιτικές Περιφέρειες (EMRs) έχουν αναδειχθεί ως de facto πόλεις με την ενσωμάτωση των περιοχών μεγάλης πυκνότητας αγροτικής και βιομηχανικής ανάπτυξης στην περιφέρεια των πόλεων. Οι περιοχές αυτές συχνά ονομάζονται “υψηλής τεχνολογίας διάδρομοι” στις ανεπτυγμένες χώρες, και η άνοδος τους προκαλεί ιδιαίτερα σοβαρές διαταραχές στις ραγδαία αναπτυσσόμενες περιοχές της Ασίας:
• Η βελτίωση των μεταφορών και επικοινωνιών, η δυνατότητα για την αποκέντρωση των υπηρεσιών και της μεταποίησης, καθώς και η αναζήτηση εσόδων από τις τοπικές κυβερνήσεις, έχουν δημιουργήσει μεγάλες-αστικές περιοχές.
• Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν το διάδρομο ανάπτυξης “Τόκιο-Ναγκόγια-Κιότο-Οσάκα” με 43 εκατομμύρια ανθρώπους καθώς και το “Σαγκάη-Nanjing-Wuxi-Hangzhou-Suzhou” περιοχή με 76 εκατομμύρια ανθρώπους.
Μικρότερες πόλεις, μεγαλύτερα προβλήματα
Αν και υπάρχει μεγάλη ανησυχία για την ταχεία ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων, μεγαλύτερος κίνδυνος έγκειται στην υπερβολική ανάπτυξη των πόλεων του 1 εκατομμυρίου έως 5 εκατομμύρια κατοίκων. Αυτές οι πόλεις έχουν εκκολαπτόμενη υποδομή, κυρίως άτυπες οικονομίες που παρέχουν λίγες κοινωνικές παροχές, καθώς και τοπικούς ρυθμιστικούς φορείς που είναι ανεπαρκώς προετοιμασμένοι για τις απαιτήσεις του πολεοδομικού σχεδιασμού.
Ο αστικός πληθυσμός των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, με τέτοιο αριθμό ατόμων, θα δει μία αύξηση της τάξης 2,7% σε αντίθεση με το 2,2% για πόλεις άνω των 5 εκατομμυρίων κατοίκων ή και πιο μεγάλες.
• Οι μητροπόλεις συνήθως αναπτύσσονται ταχύτερα από ότι δύνανται να σχεδιάσουν οι τοπικές κυβερνήσεις.• Περισσότεροι από 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωπων ζουν σε αστικές περιοχές όπου η ρύπανση υπερβαίνει τα υγιή επίπεδα, 220 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό και 420 εκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση στα απλούστερα αποχωρητήρια.
• Υψηλή πυκνότητα πληθυσμού, άνιση κατανομή του εισοδήματος και κακή διαχείριση των κοινωνικών υπηρεσιών, κυριαρχούν στις μεγαλουπόλεις και αποτελούν γόνιμο έδαφος για ασθένειες και κοινωνικές αναταραχές.
Τα υπερβολικά αυτά ποσοστά της μη προβλεπόμενης ανάπτυξης, είναι υπεύθυνα για την τεραστίου μεγέθους εξάντληση των πόρων, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την αποδυνάμωση της ποιότητας ζωής, την εγκληματικότητα και την πολιτική ή κοινωνική σύγκρουση. Η επιτυχής επίλυση αυτών των θεμάτων συχνά παρεμποδίζεται από αντικρουόμενα πολιτικά προγράμματα, εθνοτικές εντάσεις ή από τις ακραίες κοινωνικές ανισότητες:
• Οι χώρες αντιμετωπίζουν ένα τυπικό δίλημμα: την ανάγκη ξένων επενδύσεων για να απασχολούν τους πολίτες τους αλλά δεν είναι σε θέση να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις, διότι οι άνεργοι νέοι εγείρουν ταραχές και δημιουργείται ένα ασταθές περιβάλλον. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις καταλήγουν να ξοδεύουν τα χρήματα που θα μπορούσαν να δαπανηθούν για τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας, σε καλύτερες υπηρεσίες ασφάλειας.
• Τα τελευταία 40 χρόνια, η βασική γεωργική γη της περιοχής Πεκίνο-Tianjin-Tangshan έχει μειωθεί κατά 55%, λόγω της επέκτασης των πόλεων και των βιομηχανικών ζωνών.
• Η διάρροια σκοτώνει περισσότερα από 3 εκατομμύρια παιδιά μέσα σε ένα χρόνο.
• Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από τους κατοίκους νεο-αναπτυσσόμενων πόλεων στην Κένυα έδειξαν ότι ο ανταγωνισμός για την απασχόληση, η υψηλή πυκνότητα του πληθυσμού, η κακοδιαχείριση της κυβέρνησης και οι ανεπαρκείς αστικοί μηχανισμοί επιβίωσης, είναι οι κορυφαίοι λόγοι για τα υπερβολικά ποσοστά της αστικής βίας.
Οι πόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, τόσο της πρώτης βαθμίδας (μεγαλουπόλεις με πάνω από 8 εκατομμύρια κατοίκους) και της δεύτερης βαθμίδας (αστικά κέντρα άνω του 1 εκατ. κατοίκους) αυξάνονται ταχύτερα από ότι οι τοπικές κυβερνήσεις μπορούν να σχεδιάζουν, να εφαρμόζουν και να επενδύουν για τις υγιεινές συνθήκες διαβίωσης. Οι νεοαφιχθέντες αναγκάζονται να ζουν σε παραγκουπόλεις χωρίς νερό ή αποχέτευση στην περιφέρεια των καθιερωμένων πόλεων. Παράνομα πηγάδια στραγγίζουν τα υπόγεια ύδατα και προκαλούν σημαντική καθίζηση, ενώ ανθυγιεινά συστήματα απόρριψης μολύνουν το υπόλοιπο πόσιμο νερό. Αυτό, σε συνδυασμό με την πυκνότητα και τις μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσης, δημιουργεί ένα γόνιμο έδαφος, τόσο για γνωστές όσο και για νέες επιδημίες. Επίσης, αυξάνεται η ευπάθεια αυτών των μεγάλων πληθυσμών σε περιπτώσεις φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών:
• Το ξέσπασμα πνευμονικής πανώλης στην Ινδία το 1993 ξεκίνησε από ένα σεισμό, ο οποίος προκάλεσε τη μετανάστευση μολυσμένων αρουραίων σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές. Τότε, 855 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν η λοίμωξη μεταφέρθηκε στο Νέο Δελχί και τη Βομβάη με τα αεροπορικά ταξίδια.
• Το 1984 το ατύχημα της Union Carbide στο Μποπάλ της Ινδίας, προκάλεσε περίπου 3.000 θανάτους, κυρίως σε παραγκουπόλεις κοντά στο εργοστάσιο χημικών.
• Η ταχεία ανάπτυξη της αστικοποίησης και η ανάγκη για νερό στην Πόλη του Μεξικού έχει επιταχύνει την καθίζηση του εδάφους. Τμήματα της πόλης έχουν βυθιστεί έως και 7,5 μέτρα, ενώ η καθίζηση στην Τζακάρτα επέτρεψε στο θαλασσινό νερό να μολύνει πηγάδια 11 χιλιόμετρα μακρυά, στην Κεντρική Τζακάρτα.• Η αστικοποίηση -κυρίως από οικισμούς καταληψιών- στην Τουρκία, στην Ινδία, στη Λατινική Αμερική και σε άλλες αναπτυσσόμενες περιοχές, γίνεται συχνά σε εκτάσεις ιδιαίτερα ευάλωτες σε σεισμούς, πλημμύρες και κατολισθήσεις λάσπης.
• Αστικές συγκρούσεις θα μπορούσαν να προκύψουν ανά πάσα στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο.
• Περιβαλλοντικές ή υγειονομικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις ή οι μακροχρόνιες εθνοτικές, θρησκευτικές ή κοινοτικές / πολιτιστικές εντάσεις, είναι κοινές αιτίες συγκρούσεων.
Επινοητικότητα: Γιατί ορισμένες αστικές περιοχές ευημερούν και άλλες αποτυγχάνουν;
(Μπορούν οι φτωχές χώρες να προσαρμοστούν με την σπανιότητα των πόρων;)
Σύμφωνα με τη θεωρία της κοινωνικής προσαρμογής, καθώς οι κοινωνικές συνθήκες επιδεινώνονται σε ορισμένες χώρες, θα αντιμετωπίσουν ένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ της ανάγκης και της ικανότητά τους να παράγουν καινοτόμες ιδέες (με τη μορφή των νέων και αναμορφωμένων θεσμικών οργάνων), για την επίλυση κοινωνικών και τεχνικών προβλημάτων.
Η ανεπάρκεια προκαλεί συχνά έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων συμφερόντων και φατριών των ελίτ, που εμποδίζουν την ανάπτυξη και την απόδοση θεσμικών λύσεων για το πρόβλημα των πόρων.
Υπάρχει ένα “όριο στις σπατάλες” πέρα από την ύπαρξη του θέματος της επιβίωσης, που παρέχει περιθώρια για πειραματισμούς;
Μια κοινωνία με σοβαρό κενό επινοητικότητας, θα αντιμετωπίσει μείωση της κοινωνικής ευημερίας και πολιτική κρίση. Οι χώρες με τα χαμηλότερα επίπεδα εφευρετικότητας είναι εκείνες με τις υψηλότερες κοινωνικές προστριβές, τη χαμηλότερη διαθεσιμότητα κεφαλαίων, την περιορισμένη πρόσβαση στη σύγχρονη εκπαίδευση και τις επιχειρηματικές πρακτικές, και έχουν περιορισμούς που σχετίζονται με την επιστήμη.
Μια επαρκής παροχή εφευρετικότητας είναι απαραίτητη για την κοινωνική ικανοποίηση και τις κοινωνικές λύσεις;
Τα αστικά κέντρα παρέχουν αποτελεσματικότητα στη συστέγαση της εργασίας, στο κεφάλαιο, στα υλικά και στις αγορές. Οι πόλεις, μακράν έχουν παράσχει εξαιρετικές ευκαιρίες για την επιχειρηματικότητα, τη δημιουργικότητα και την παραγωγή πλούτου. Οι παροχές αυτές επιτείνουν στην ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων παγκοσμίως, οι οποίες είναι συχνά ένα κομβικό σημείο με συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία και με την μεγαλύτερη συγκέντρωση παραγωγικών υποδομών και ανθρώπινου κεφαλαίου, για την ίδια τη χώρα:
• Το 1990 η αστική περιοχή του Τόκιο παρήγαγε το 36% του ΑΕΠ της Ιαπωνίας, ενώ το μερίδιο της Μπανγκόκ ήταν 37% του ΑΕΠ της Ταϊλάνδης. Οι αστικές περιοχές, σε γενικές γραμμές, συνέβαλαν μεταξύ 30 και 80% του εθνικού ΑΕΠ σε όλη την Ασία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 (με εξαίρεση το Χονγκ Κονγκ και την Σιγκαπούρη).
Η υπερβολική εξάρτηση των εθνικών οικονομιών σε συγκεκριμένα αστικά κέντρα με παγκόσμια επιρροή αλλά με έλεγχο τοπικού επιπέδου, δημιουργεί τρωτά σημεία που μπορούν να επηρεάσουν ένα έθνος και μια περιοχή. Μέσα σε αυτές τις ταχέως αναπτυσσόμενες αστικές περιοχές υπάρχουν μεγάλες εισοδηματικές ανισότητες που μπορούν να προωθήσουν την ζήλια, μίσος, και τελικά, τη σύγκρουση μεταξύ των αστών φτωχών και των ελίτ.
Επιπλέον, η σύγκρουση σε αυτές τις πόλεις θα μπορούσε να συμβεί για πολλούς λόγους: μια περιβαλλοντική ή υγειονομική καταστροφή, μια οικονομική κρίση, η αύξηση της ανεργίας, η συσσωρευμένη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του λαού ή μακροχρόνιες εθνοτικές, θρησκευτικές ή κοινοτικές / πολιτιστικές εντάσεις. Η αστική σύγκρουση είναι δύσκολο να ελεγχθεί λόγω της πυκνότητας του αστικού περιβάλλοντος και την αδυναμία γρήγορης αντιμετώπισης των αιτίων που προκάλεσαν αρχικά τη σύγκρουση. Οι εξεγερμένοι συχνά χρησιμοποιούν έμπειρους αντάρτες της υπαίθρου και δυσαρεστημένους νέους των αστικών κέντρων για την αξιοποίηση των ασύμμετρων πλεονεκτημάτων σε πόλεις με πυκνές γειτονιές και ανυπεράσπιστους πολίτες και με διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης για να ολοκληρώσουν τις αλλαγές στην πολιτική ή την κυβέρνηση, που δεν θα μπορούσε να προκύψει με άλλο τρόπο παρά από μήνες ή χρόνια συγκρούσεων. Η παρατεταμένη βία σίγουρα θα διαταράξει την οικονομική δραστηριότητα μιας πόλης, με τις επακόλουθες συνέπειές για την περιοχή και τους εμπορικούς εταίρους:
• Το Λαγός έχει μια μακρά ιστορία θρησκευτικών, εθνοτικών και πολιτιστικών διαφορών που συχνά εξαπλώνονται σε όλη την πόλη, από βίαιες αντιπαραθέσεις ή διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν σε μια γειτονιά. Τον Οκτώβριο του 2000, τουλάχιστον 100 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την πολυήμερη βία στους δρόμους.
(-Ο πληθυσμός της αυξάνεται πολύ γρήγορα και από το 2005 είναι μία από τις πέντε μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου.
-Οι βασικές ανάγκες επαρκούς στέγασης, αποχέτευσης, και ύδρευσης λείπουν για την πλειοψηφία του πληθυσμού.
-Οι θρησκευτικές και εθνοτικές συγκρούσεις τροφοδοτούνται σε υψηλό αριθμό από νέους που δεν έχουν οικονομικές ευκαιρίες.
-Είκοσι διαφορετικά συμβούλια προσπαθούν να κυβερνήσουν την πόλη.)
• Η αστική εξέγερση στην Αφρική επικεντρώνεται στους πόρους ή στις θέσεις εξουσίας όπως στα Huambo, Uige, Menongue, Kuito, ή Monrovia, για να πάρουν γρήγορα τον έλεγχο.
• Το 1992 η καταστροφή στο Τζαμί Babri Masjid πυροδότησε τη βία σε ολόκληρη την Ινδία, αφού το 95% των 1.500 θανάτων ήταν σε αστικές περιοχές.
Κλυδωνισμοί Υγείας και Περιβάλλοντος• Η εξάπλωση λοιμωδών ασθενειών θα επιδεινώσουν τα δημογραφικά προβλήματα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
• Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι ασθένειες που προκαλούνται από τον τρόπο ζωής (lifestyle) είναι σε αύξηση και αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα κόστους της υγειονομικής περίθαλψης των ηλικιωμένων που απαιτούν δαπανηρή και μακροχρόνια φροντίδα.
Τα ακόλουθα είναι πιθανές απειλές “κλειδιά” για την υγεία σε όλο τον κόσμο:
• Το 95% των ανθρώπων που ζουν με τον ιό HIV ή / και AIDS, ζουν στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Η Υπο-Σαχάρια Αφρική είναι μακράν η περιοχή που επλήγη περισσότερο από τον ιό HIV / AIDS και φιλοξενεί σχεδόν το 70% του συνόλου των οροθετικών ατόμων του κόσμου. Το 1998, το AIDS έγινε η κύρια αιτία θανάτου στην Αφρική, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας:
• Περίπου 17 εκατομμύρια έχουν ήδη πεθάνει από την ασθένεια (2,4 εκατομμύρια μόνο το 2000) και άλλα 25,3 εκατομμύρια έχουν μολυνθεί με τον ιό HIV / AIDS, σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το AIDS (UNAIDS). Αριθμός μεγαλύτερος από ότι το άθροισμα όλων των θανάτων από τις ένοπλες συγκρούσεις της ηπείρου.
• Μέχρι το 2010 η θνησιμότητα από το AIDS θα μειώσει το εθνικό μέσο όρο του προσδόκιμου ζωής, σε σχεδόν το ήμισυ -στις σκληρά δοκιμαζόμενες χώρες όπως η Νότια Αφρική, η Ρουάντα, η Ζιμπάμπουε και η Μποτσουάνα.
• Μια μελέτη της Υπηρεσίας Απογραφής των ΗΠΑ για τη Νότια Αφρική δείχνει ότι το AIDS έχει σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από ότι όλες μαζί οι άλλες αιτίες θανάτου.
Ένας ολοένα αυξανόμενος πληθυσμός ορφανών συμβάλλει στην αύξηση της εγκληματικότητας. Οι Νοτιοαφρικανικές αρχές και άλλοι, εξέφρασαν την ανησυχία ότι η αναμενόμενη περαιτέρω αύξηση του αριθμού των ορφανών, λόγω AIDS, θα στρέψει τα ορφανά αυτά στην εγκληματικότητα, όπως έγινε και στο Ναϊρόμπι. Περισσότερα από 300.000 ορφανά λόγω του AIDS βρίσκονται στην Κένυα και μόνο.
Παρά το γεγονός ότι δεν διαπιστώνουμε σήμερα κάποια άμεση σύνδεση μεταξύ του AIDS και της εκτεταμένης αστάθειας, καθώς θα επιδεινώνεται η επιδημία μακροπρόθεσμα, οι πληθυσμοί που αντιλαμβάνονται ότι οι κυβερνήσεις τους αγνοούν ή αρνούνται να λάβουν ειδικά βελτιωτικά μέτρα για την κρίση του AIDS, μπορεί να κατέβουν στους δρόμους.
• Η Υπηρεσία Απογραφής των ΗΠΑ προβλέπει την καλπάζουσα εξάπλωση του ιού HIV σε σχεδόν όλα τα κράτη της Αφρικής στα επόμενα 10 χρόνια. Σύμφωνα με την πρόσφατα ενημερωμένη προβολή για τη Νότια Αφρική, για παράδειγμα, ο ιός HIV θα μολύνει σχεδόν το 40% του πληθυσμού των ενηλίκων (ηλικίας 15-49) μέχρι το 2010.
• Πρόσφατα στοιχεία της έρευνας και ανέκδοτες πληροφορίες από τη Γκάνα, τη Νιγηρία και την Ακτή Ελεφαντοστού υποδεικνύουν ότι η νόσος έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και να αποτελεί μια σοβαρή απειλή για την υγεία στη Δυτική Αφρική, εκεί όπου δεν υπήρχε σημαντικό πρόβλημα κατά το μεγαλύτερο μέρος της προηγούμενης δεκαετίας.
• Η υποβάθμιση του περιβάλλοντος θα αυξηθεί στις αναπτυσσόμενες και στις “σε μεταβατικό στάδιο χώρες” που έχουν ήδη βιώσει ορισμένα από τα χειρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα στο κόσμο.
• Οι περιβαλλοντικές πιέσεις συχνά συμβάλλουν στη σύγκρουση.Τα περιβαλλοντικά θέματα διαταράσσουν τους πληθυσμούς με τρόπους που συχνά δεν είναι άμεσα εμφανής:
• Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά ότι η Ινδία χάνει 57.000 ανθρώπους ετησίως από κάποια αναπνευστική ασθένεια που προκαλείται από τις εκπομπές σωματιδίων. Τα όρια για τα αιωρούμενα σωματίδια και το διοξείδιο του θείου, που έχουν τεθεί από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, το 1991 τα είχαν υπερβεί το Νέο Δελχί για 294 ημέρες, η Καλκούτα για 268 ημέρες, και η Βομβάη για 100 ημέρες.
• Η αποψίλωση των δασών στη Δυτική Αφρική έχει οδηγήσει σε διάβρωση του εδάφους. Οι πλημμύρες και η αύξηση των κουνουπιών, εγκαθιστούν την ελονοσία -μία νόσο “απειλή”- τόσο διαδεδομένη.
Η Δημογραφική πρόκληση σε πολλέςχώρες “κλειδιά”θα εντείνει περισσότερο την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ειδικά σε περιοχές που έχουν ήδη βιώσει μερικά από τα χειρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα του κόσμου.Ρωσία, Μεξικό, Ινδία και Κίνα θα έχουν τα πλέον σημαντικά θέματα:
Η αύξηση του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρεςθα συνεχίσουν να πιέζουν την ανάγκη χρήσης -και σε ορισμένες περιπτώσεις θα επιφέρουν την καταστροφή- των φυσικών πόρων, όπως το νερό και τα δάση. Επίσης, θα επηρεάσουν δυσμενώς το περιβάλλον από:
• την αυξημένη πίεση στην καλλιεργήσιμη γη, η οποία με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει σε διάβρωση του εδάφους, στην αύξηση των ιζημάτων και την πρόκληση πλημμυρών.
• την αύξηση της χρήσης των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, με αποτέλεσμα την μόλυνση του νερού και του εδάφους.
• την ενθάρρυνση ανάπτυξης αστικών οικισμών φτωχογειτονιών, η οποία μπορεί να συμβάλει στη ρύπανση των υδάτων και του αέρα, παρέχοντας έτσι ένα γόνιμο έδαφος για ασθένειες.
• την αύξηση των βιομηχανιών και των δικτύων μεταφορών, που συμβάλλουν στην ρύπανση της ατμόσφαιρας και του νερού.
Τέτοιες πιέσεις, συχνά συμβάλλουν σε βίαιες συγκρούσεις διακομματικών ομάδων. Για παράδειγμα, οι δημογραφικές πιέσεις, μπορούν να συνδυαστούν με την ασύμμετρη κατανομή των πόρων και την προώθηση πολιτικών που αυξάνουν τις τριβές μεταξύ των κοινωνικοοικονομικών τάξεων.
Στις αναπτυσσόμενεςή σε χώρεςπου διανείουν μεταβατική περίοδο:
• Η διαθεσιμότητα νερούείναι πιθανό να γίνει ένα από τα πιο πιεστικά και επίμαχα ζητήματα “πόρων” αυτού του αιώνα.-Η λειψυδρία και η κατανομή θα θέσουν σημαντικές προκλήσεις στις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής, της Υποσαχάριας Αφρικής, της Νότιας Ασίας και της Βόρειας Κίνας, με τις περιφερειακές εντάσεις για το νερό να εντείνονται ως το 2015:
Μέχρι το 2025, 48 χώρες που περιλαμβάνουν 3 δισεκατομμύρια ανθρώπων, θα αντιμετωπίσουν ελλείψεις γλυκού νερού.
-Μια έκθεση “αναδόχων”* απαριθμεί 17 υδρολογικές λεκάνες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες σύγκρουσης για την επίλυση διαφορών στα επόμενα 10 χρόνια, επειδή στερούνται ή έχουν ανεπάρκεια “διεθνών φορέων”* διαχείρισης των υδάτων.
(Σημείωση μεταφραστή: κρατήσετε τα παραπάνω:
όπου “ανάδοχοι”= εργολάβοι=>μεγάλες εταιρείες,
όπου“ανεπάρκεια διεθνών φορέων”=τα μέσα καιοι προθέσεις “συγκεντρωτισμού”)
• Τα υψηλά ποσοστά αύξησης του πληθυσμού σε διάφορες στρατηγικά σημαντικές χώρες της Μέσης Ανατολής, έχουν αυξήσει την πίεση στα ήδη ισχνά αποθέματα νερού, πολλά από τα οποία ήδη προέρχονται εκτός των συνόρων, πράγμα που τους καθιστά πιο ευάλωτους στο “όπλο ύδρευση”.
• Η αύξηση του πληθυσμού θα οδηγήσει επίσης στην επιτάχυνση της καταστροφής των δασών. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, σχεδόν το ήμισυ της αρχικής δασικής κάλυψης του πλανήτη έχει χαθεί και κάθε χρόνο κόβονται, ισοπεδώνονται ή καίγονται άλλα 16 εκατομμύρια εκτάρια παρθένου δάσους, σύμφωνα με τον οργανισμό τροφίμων και γεωργίας του ΟΗΕ.
Η πίεση του αυξανόμενου πληθυσμού θα συνεχίσει να προσβάλει τις χώρες εκείνες που διαθέτουν τα υπόλοιπα των τροπικών δασών, αφού περίπου το 60% της αύξησης του πληθυσμού του πλανήτη θα προκύψει σε αυτές τις χώρες. Επειδή στις αναπτυσσόμενες χώρες πολλά εξαρτώνται από το ξύλο, για το μαγείρεμα και τη θέρμανση και πρέπει να “καθαριστούν” περισσότερα εδάφη για καλλιέργειες, τα δάση θα συνεχίσουν να καταστρέφονται με ανησυχητικό ρυθμό.
Μέχρι το 2025 περίπου 4,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε χώρες με λιγότερο από 0,1 εκτάριο δασικής κάλυψης ανά κάτοικο, σε σύγκριση με τα 1,7 δισεκατομμύρια ανθρώπων που αντιστοιχούν σήμερα, σύμφωνα με τον οργανισμό “Population Action International“
Τα τροπικά δάση εξαφανίζονται με ρυθμό 250 στρέμματα ανά λεπτό, σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο του Προεδρείου Ωκεανών, Διεθνών Περιβαλλοντικών και Επιστημονικών Υποθέσεων. (US Department of State’s Bureau of Oceans, International Environmental and Scientific Affairs)
• Η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων θα είναι επαρκής για να ανταποκριθεί στην αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά:
- Η παραγωγή θα μπορούσε να αυξήσει και τα περιβαλλοντικά προβλήματα.
- Η υποβάθμιση του εδάφους θα αναιρεί τις προόδους της παραγωγικότητας.
- Η ανεπαρκής υποδομή και τα συστήματα διανομής θα οδηγήσουν σε υποσιτισμό κάποιες περιοχές της Υποσαχάριας Αφρικής.
• Στις αναπτυσσόμενες χώρες η χρήση της ενέργειας θα αυξηθεί, με αποτέλεσμα υψηλότερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, που είναι πιθανό να ξεπεράσουν ακόμα και τις εκπομπές των ανεπτυγμένων χωρών.
Υποβάθμιση του εδάφουςΗ αύξηση του πληθυσμού στις αναπτυσσόμενες χώρες θα εντείνει το άγχος για τα εδάφη, -διάβρωση και η φτωχή λίπανση- και τις πρακτικές άρδευσης.
Οι χαμηλότερες τάξεις καλλιεργούν άγονες εκτάσεις για να επιβιώσουν, γεγονός που αυξάνει τις περιβαλλοντικές ζημίες και οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο της παραγωγικότητας και της ευκαιρίας. Η υποβάθμιση του εδάφους έχει ήδη μειώσει τη γονιμότητα και η γεωργική δυναμική σε πολλά μέρη του κόσμου, αναιρεί τις προόδους που έχουν σημειωθεί με την επέκταση των γεωργικών περιοχών και την αύξηση της παραγωγικότητας, σύμφωνα με το UNEP:
• Η συνολική παραγωγή τροφίμων θα είναι επαρκής για να θρέψει τον αυξανόμενο πληθυσμό του πλανήτη από το 2015 τουλάχιστον, αλλά η φτωχή υποδομή και διανομή, η πολιτική αστάθεια, η χρόνια φτώχεια, θα οδηγήσουν σε υποσιτισμό κάποιες περιοχές της Υποσαχάριας Αφρικής.
• Το WRI προβλέπει ότι, χωρίς την μετάβαση σε πιο αποδοτική χρήση των πόρων και με λιγότερο τοξικές μεθόδους καλλιέργειας, θα είναι δύσκολη η ανταπόκριση στις ανάγκες σε τρόφιμα στο μέλλον, χωρίς να αυξηθεί περιβαλλοντικά η εξάπλωση της γεωργίας.
• Με τη συνέχιση της αύξησης του πληθυσμού, η ποσότητα των βιολογικών διαθέσιμων (“η σταθερή τιμή”) του αζώτου, για παράδειγμα, μπορεί να διπλασιαστεί κατά τα επόμενα 25 χρόνια, αυξάνοντας τα τρέχοντα περισσεύματα.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, το υπερβολικό άζωτο, κυρίως από τα λιπάσματα (περίπου το 86%), ανθρώπινα λύματα και η καύση ορυκτών καυσίμων, άρχισαν να κατακλύζουν το παγκόσμιο κύκλο του αζώτου, με μια σειρά δυσμενών συνεπειών: από τη μείωση της γονιμότητας του εδάφους έως το φαινόμενο του ευτροφισμού σε λίμνες, ποτάμια, εκβολές ποταμών και παράκτια, σύμφωνα με την WRI.
(Σημείωση μεταφραστή:κάποιες φορές το WRI φαίνεται να παραπέμπει στοWorld Resources Instituteταιριάζει όμως στο WRI – Western Research Institute)
Κλιματική Αλλαγή
Αν οι αναπτυσσόμενες χώρες ακολουθήσουν το μοντέλο των ανεπτυγμένων χωρών, η ενεργειακή τους χρήση ωθούμενη από τον πληθυσμό και την οικονομική ανάπτυξη, θα συνεχιστεί και με τη μορφή αύξησης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.
Ο ανεπτυγμένος κόσμος παράγει περίπου το 60% των εκπομπών σήμερα, αλλά ο αναπτυσσόμενος κόσμος θα παράγει το 60% από αυτά ως το 2015, σύμφωνα με το UNDP:
• Με πιο συχνές ξηρασίες και πλημμύρες, που προκύπτουν από την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, υπάρχει επιπλέον δυνατότητα αύξησης των αρνητικών συνεπειών για την υγεία, όπως η αυξημένη συχνότητα μετάδοσης ασθενειών με το νερό και μια αναβίωση και εξάπλωση των μολυσματικών ασθενειών ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
• Οι τελευταίες (αρχές του 2001) προβλέψεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος, καταδεικνύουν μια μέση αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας μεταξύ 1,4 έως 5,8 βαθμούς Κελσίου και άνοδο της στάθμης της θάλασσας μεταξύ 9 έως 88 εκατοστά μέχρι το 2100, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών.
Το 2025, 12 από τις 19 μεγαλουπόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες θα βρίσκονται στις ακτές και θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
• Φυσικές ή ανθρωπογενείς περιβαλλοντικές καταστροφές είναι πιθανό να προκαλέσουν μεγαλύτερη απώλεια σε ζωές και οικονομική αναστάτωση, διότι οι πληθυσμοί φυτρώνουν (πληθυσμιακή έκρηξη) κοντά σε ευαίσθητες περιοχές:
- Για τις 10 πρώτες πιο επιρρεπείς σε καταστροφές χώρες της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού, υπήρξαν συνολικά 1.312 καταστροφές κατά τη διάρκεια του 1966-90, όπου σκότωσαν 1,7 εκατομμύρια και επηρέασαν συνολικά πάνω από 2 δισ. άτομα.
- Στην Ινδία, πυρηνικοί αντιδραστήρες έχουν ήδη μολύνει το έδαφος των γύρω περιοχών, με επικίνδυνα επίπεδα καισίου. Παρόμοια αποτελέσματα αναμένονται καθώς η Ρωσία προσπαθεί να επεκτείνει τις ζωές πολλών -περισσότερο γηρασμένων- πυρηνικών αντιδραστήρων της.
Η μελλοντική τεχνολογική βελτίωση:
Ο αντίκτυπος της περιβαλλοντικής προόδου στον τομέα της ενέργειας και των γεωργικών τεχνολογιών θα μπορούσαν να μειώσουν σημαντικά τις επιπτώσεις της πληθυσμιακής αύξησης στο περιβάλλον, κατά τις επόμενες δεκαετίες. Καθαρότερα καύσιμα και πιο αποτελεσματικές μηχανές -μεταξύ των οποίων οι κυψέλες καυσίμου- που αναπτύχθηκαν από την Ιαπωνία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες θα βοηθήσουν στη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, συμπεριλαμβανομένων των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Καλύτερη άρδευση, λίπανση, και καλλιεργητικές πρακτικές μπορούν να περιορίσουν την κατανάλωση νερού και να συγκρατήσουν τη διάβρωση του εδάφους και την αποψίλωση των δασών. Η βιοτεχνολογία -μέσω γενετικά τροποποιημένων τροφίμων- μπορεί να αυξήσει την απόδοση και να μειώσει την ανάγκη για την επέκταση των αγροτικών περιοχών:
• Η αποτελεσματικότητα των τεχνολογικών εξελίξεων, πάντως, θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο γρήγορα αυτές θα υιοθετούνται από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η μεταφορά τεχνολογίας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες ως εκ τούτου, θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία.
• Απειλή για τις τεχνολογικές εξελίξεις στις αναπτυσσόμενες χώρες -όπως αυτές προς τη βιοτεχνολογία που οι καταναλωτές εκδηλώνουν δυσπιστία, ιδιαίτερα στην Ευρώπη- θα καθυστερήσουν περαιτέρω την αποδοχή τους στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι οποίες και μπορούν να ωφεληθούν στο μέγιστο από αυτές.
Πηγή